Tien jaar lang heb ik gewerkt voor een prikkie, met werkweken van 50 tot 80 uur per week en voornamelijk korte, harde deadlines. Tot ik een schop onder mijn kont kreeg van mijn coach, Sharon Goeman. Ze zei dat ik echt veel te weinig vroeg voor mijn werk en expertise. Dat moest anders!
Ik ben opgegroeid in een orthodoxe Surinaams-Hindoestaanse familie waarin je als meisje en jongere gewoon moest gehoorzamen. Doe wat er van je gevraagd wordt. Verwacht er niets voor terug. Stel geen vragen. Ga niet in discussie. Hoewel ik dat wel vaker deed in de Hindoestaanse gemeenschap, bleef ik veel te timide voor de Nederlandse maatschappij, zeker voor een jonge ondernemer.
Ik was 14 toen ik begon met freelancen en 20 toen ik me inschreef bij de Kamer van Koophandel. Al op de basisschool kreeg ik te horen dat ik veel talent had en erg ver was voor mijn leeftijd. Toch heb ik mezelf nooit genoeg gewaardeerd om onderhandelingen aan te gaan en een prijskaartje te hangen aan mijn kwaliteiten. Dankzij Sharon heb ik in 2016 eindelijk de knoop doorgehakt, nee gezegd tegen opdrachtgevers en mijn tarief verhoogd. Van mijn 12 opdrachtgevers hield ik er 2 over.
Vervolgens werd ik gevraagd voor een gave functie in loondienst en daar heb ik geleerd dat alleen waardering in geld niet voldoende is. Je moet ook gewaardeerd worden als persoon en voor je kwaliteiten en expertise. Uiteindelijk besloot ik mijn vaste contract op te zeggen en ertussenuit te gaan. Ik was klaar met carrière maken. Klaar met de rat race, het continu maar “moeten” en “mee blijven doen” met de maatschappij. Ik vertrok voor 3 maanden naar India en dat proefde al snel naar meer.
Na het opnieuw inrichten en vormgeven van mijn ondernemerschap heb ik mijn huurwoning opgezegd, spullen verkocht, backpacks ingepakt en ben ik met slechts 15 kg bagage opnieuw vertrokken naar het land van mijn voorouders, India. Dit keer voor lange tijd. Ik reis hier als een digital nomad, wat inhoudt dat ik werken combineer met reizen. Hiermee creëer ik veel ruimte om de regie te nemen over mijn leven en te genieten van enorme vrijheid, met volop ruimte voor persoonlijke ontwikkeling.
Door de coronacrisis is India momenteel in lockdown, wat betekent dat ik nu vooral binnen zit en aan het werk ben. Ik had de mogelijkheid om terug te keren naar Nederland, maar ik heb besloten dat niet te doen. Momenteel ben ik hier veiliger dan daar en bovenal geniet ik nog steeds van mijn vrijheid om in alle rust te doen wat ik wil, ook al mag ik alleen naar buiten om boodschappen te doen.
De hostel waar ik verblijf, is erg fijn en ik vermaak me wel met het werken, kletsen met mijn huisgenoot en beoefenen van meditaties, yoga en work-outs. De verwachting is dat vanaf maandag de lockdown geleidelijk aan wordt opgeheven. Als het normale leven hier weer verder gaat, ga ik verder met mijn reis.
Voordat ik vertrok, wilde de cameraploeg van NPO2 mij nog ontmoeten en opnames maken voor het programma Jong en Hindoe. Vandaag wordt het programma uitgezonden, om 16:25 uur op NPO2. Op deze link kun je de uitzending terugkijken.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!