Al sinds mijn 14e ben ik erg bezig me te verdiepen in het hindoeïsme. Ik kreeg zo vaak geen antwoord op mijn vragen en als ik pandits belde om vragen te stellen, hingen zij vaak gewoon de telefoon op. Hierdoor werd ik steeds meer gemotiveerd om me net zo lang in het hindoeïsme te verdiepen totdat ik mijn antwoorden vond.
Om me te verdiepen in het hindoeïsme heb ik bij veel mensen aangeklopt. Familieleden, de huispandit, pandits in de familie, pandits via internet… Toch kreeg ik maar geen antwoorden die mij voldoening gaven. Ik nam niet zomaar dingen aan; mij moest je uitleg geven en een onderbouwing die voor mij goed en logisch was, het liefst ook onderbouwd vanuit de geschriften. Daarom vroeg ik veel door, tot ergernis van verschillende pandits. Sommige pandits werden boos, deden alsof ze me niet hoorden, negeerden me of hingen de telefoon op als ik ze benaderde. Op een internetforum van een Nederlandse hindoewebsite werd mijn ip-adres geband, zodat ik niet meer kon reageren. Kennelijk konden of wilden zij het me niet uitleggen, maar niet iedereen zei dat rechtstreeks tegen mij. Een aantal keren heb ik wel te horen gekregen dat ze mij niets wilden uitleggen omdat ik een meisje was en geen braahman. Ik voelde me beledigd en besloot zelf wel mijn antwoorden te zoeken. Als geen pandit me wilde helpen, dan zou ik wel naar andere mensen gaan om me te onderwijzen.
Als ik eraan terugdenk, leek ik misschien wel een beetje op Amba uit de Mahabharata. Zoals zij vastgepind was op één doel en elke afwijzing haar vastberadenheid versterkte, zo was dat bij mij ook. Ik moest en zou me verdiepen in het Hindoeïsme. Hiervoor heb ik conflicten gehad met familieleden en pandits, maar ik moest mijn antwoorden gewoon krijgen. Ik wilde weten hoe je puja deed en waarom het zo moest, wat al die mantra’s betekenden, wat de gedachte was achter al die hoogtijdagen, wat dharma überhaupt was en wat het precies inhield… Kennelijk was dat voor velen teveel gevraagd of was ik te lastig met al mijn talloze vragen. Gelukkig waren er uiteindelijk wel drie mensen die mij van antwoorden voorzagen. Gek genoeg kwam ik er na zo’n twee jaar achter dat ze pandits waren. Dat heb ik nooit gemerkt of gelezen in hun reacties; ze reageerden zoals elk ander persoon. Het was bijzonder dat ik op zo’n laagdrempelige manier mijn vragen kon stellen en eenvoudig heel heldere en logische antwoorden kreeg. Ze kauwden niet alles voor maar gaven mij richtlijnen en gidsten mij door mijn zoektocht. Wat bleek toen? Deze pandits zijn van een liberale stroming, het karmavadisme.
Ik had er nog nooit van gehoord, kom zelf uit een wat brahmanistische familie. Door de uitleg van deze karmavadische pandits begreep ik dat het karmavadisme een stroming is binnen de Sanatana Dharma waar mensen niet in hokjes werden gestopt vanwege hun zogenaamde kaste, geslacht, etnische afkomst en dergelijke. Deze ging uit van de geschriften en geen verzonnen regels. Ik was blij met het bestaan van deze stroming, want nu kreeg ik eindelijk antwoorden op mijn talloze vragen. Ik kreeg zelfs de kans om me jarenlang in te zetten als vrijwilligster in een (karmavadische) mandir. Niet als schoonmaakster of keukenmedewerkster ofzo (zoals de vrouwen in veel mandirs vaak als enige functies krijgen), maar ik mocht een website maken voor de mandir, een studiegroep meeorganiseren, karmakaandlessen volgen en meewerken aan een boek over overlijdensrituelen (Antyeshti). Ik vond het een eer om dit te mogen doen en voel me ook vooral bevoorrecht, omdat ik weet dat veel (jonge) vrouwen in vele mandirs worden geweigerd voor dit soort taken. Zo heb ik door de jaren heen ontzettend veel mogen leren en heb ik uiteindelijk mijn weg definitief gevonden.
Helaas zijn de mandiractiviteiten inmiddels allang voorbij en heb ik me dus losgemaakt van de mandir om toch aan mijn antwoorden te komen en mijn spirituele weg te volgen. De beëindiging van de mandiractiviteiten heeft me nog meer gemotiveerd om mijn doel na te streven. Na bijna zeven jaar ben ik er – dankzij de tijdelijke sturing van de karmavadische pandits – nu in geslaagd om betrouwbare bronnen te vinden, diverse geschriften te researchen en de “root-puja” (panca deva upaasanaa) uit te pluizen, de betekenis/gedachte achter elke handeling te achterhalen en alle mantra’s te vertalen. Toen ik het verhaal van Asha las, dacht ik aan de lange, zware weg die ik tot nu toe heb bewandeld. Het is chaos onderweg naar mijn doel en ik ben vaak tegen de grond geduwd. Nog steeds is het einde niet in zicht en maak ik regen, hagel, sneeuw en felle zonnestralen mee op mijn pad. Toch blijf ik doorzetten en bereik ik tussendoor bepaalde mijlpalen. Het heeft me ontzettend sterk gemaakt. Toch ben ik nog steeds niet tevreden en ga ik door. Ik denk dat het een oneindig pad is vol avonturen die ik maar al te graag wil beleven en bovenal: elke hindernis is weer een mogelijkheid om meer te groeien.
🙂 Dank je wel Ranjita voor het plaatsen op je website.Groeten ishma
Hoi Rishma, graag gedaan!
Beste Randjita,
Als ik uw verhaal leest is het alsof het voor mij geschreven is.Ook ik ben als jonge vrouw erg geïnteresseerd in de spirituele leer maar onlangs heeft “mijn spirituele leerschool” de deur (onterecht)voor mij dicht gegooid.
In het verhaal “Een bijzondere droom” schreef ik een stukje over een paar studenten die uiteindelijk een andere weg namen dan ik wat ik niet begreep.
Ik weet nu dat dit stukje slaat op hetgeen wat ik pas heb meegemaakt op mijn (voormalige)”leerschool”.
Hoe dan ook deze situatie heeft mij juist sterker gemaakt,het doet mij goed dat ik altijd bij mijn denkwijze ben gebleven die naar mijn weten juist is. Al is hier de deur voor mij nu gesloten, ook ik zal net als u de spirituele leerweg niet opgeven maar vooral door zelfstudie verder gaan.
Ik geloof erin dat wie de spirituele weg serieus wilt bewandelen er wel komt. Ik geloof erin dat daar waar de deur onterecht voor iemand wordt dicht gegooid, God ergens wel weer een deur voor hem/haar zal open zetten.
Randjita,u bent echt geweldig dat u met deze site uw kennis met een ieder deelt! zo kan ik ook hier nog heel veel leren.
Asha
Hallo Asha, bedankt voor je reactie. Ik vind het mooi om te lezen dat ook jij dit hebt ervaren als vrouw zijnde en dat je ook ondanks alles blijft doorgaan. Veel mensen geven al snel op wanneer een deur gesloten is. Ik ben blij dat er nog mensen (en vooral vrouwen) zijn die blijven doorgaan. Dat getuigt van grote innerlijke kracht, doorzettingsvermogen en bovenal: oprechte toewijding, iets wat we nog maar zelden zien in de Hindoegemeenschap. Dat is een groot rijkdom. Houd die zeker vast.
Mooie ervaring. Ik weet dat je heel wat achterklappen heb gehad en toch breng je alleen je positieve ervaringen aan het licht. Dat zegt iets over jouw persoonlijkheid. Prachtig! Bedankt voor het luisteren naar mijn verzoek, echt leuk dat je over jouw ervaring wilde schrijven!
Dank voor je reactie, Asha. Ik ben blij dat het aan je verzoek voldoet. Toevallig trouwens dat hier twee Asha’s reageren.
Beste Ranjita,
De manier waarop jij een dierleedvrij leven leidt, daar heb ik ontzettend veel respect voor. Echter, na het lezen van het artikel en jou reactie, vind ik jou paradox overkomen. Immers aan de ene kant, in het artikel, vraag je je af in hoeverre men (de hindoes) de koe nog heilig vinden? Of wij nog respect hebben voor de natuur en het Goddelijke? En aan de andere kant, in jou reactie, geef je aan dat het leiden van een vegetarisch of dierleedvrij leven een keuze moet zijn van de persoon zelf en dat respecteer jij ook.
Een tweede punt waarop ik graag wil aankomen is dat keuzevrijheid/vrije wil een belangrijk kenmerk is van het Hindoeisme. Als dit zo waar is, waarom wordt er dan op ons neergekeken en gezegd dat wij geen respect hebben voor de natuur/het Goddelijke/het Hindoeisme/etc.?!
Mvg!
Hallo Guest, het spijt me dat je dit artikel ziet als “neerkijken op anderen”. Dat is helemaal niet de insteek. Het artikel is juist bedoeld om mensen aan het denken te zetten over de paradox die mij in de praktijk opvalt (aan de ene kant de koe als heilig benoemen en aan de andere kant stoffen nuttigen die afkomstig zijn van gedode koeien). Ik veroordeel anderen niet, maar probeer ze met mijn artikel te triggeren om na te denken over dit onderwerp, door een prikkelende toon te hanteren en prikkelende vragen te stellen. De toon van het artikel is dus bewust gekozen en absoluut niet veroordelend bedoeld. Vandaar dat ik mijn artikel ook eindig met wat vragen en de zin “Denk er eens over na…”.
Beste Ranjita,ik heb je intussen ook enkele malen ‘gesproken’ puur om wat info over het Hindoeisme in te winnen en ook over het boek Antheysti, een mooi toegankelijk en leerzaam boek 🙂 Ik vind je een dappere, moedige en intelligente jonge vrouw, die het zeker ver kan/zal schoppen in haar (spirituele) ontwikkeling. De combinatie tussen moed, wijsheid en barmhartigheid zit goed bij jou !
Ik zelf betreur de houding van Ram mandir ook ontzettend in deze, een mandir dient open toegankelijk te zijn voor een ieder en pandits zouden minder ‘gehecht’ aan materialiteit moeten opereren.. Zelfreflectie van deze mandir zou zeer welkom zijn, omdat zij hoog aangeschreven staan ivm hun staat van dienst in o.a. medialand!
Ik zou alleen willen weten waarom je je zo erg vastbijt in alles te willen weten over het Hindoeisme? Enerzijds moedig, anderzijds wijkt daarmee je omgeving, omdat je onevenredig veel energie moet stoppen in zulk ‘battle’ voeren. Het leven heeft ook kanten waar je moet wikken en wegen en soms even loslaten om later die ontwikkeling voort te zetten.. Dus ik probeer hier een stuk zelfreflectie te zien bij jou. Mscn te hard van stapel gegaan o.i.d. 🙂 Kan je iets over zeggen? (niets ten nadele natuurlijk van je oprechte inzet en moed)
Ram Ram
Hallo Radj, voor mij is het vergaren van kennis een essentieel deel van mijn ontwikkeling en missie. Sinds kleins af zie ik hoe vele mensen die zich pandit noemen in naam van de Hindoe Dharma allerlei dingen opleggen en nauwelijks iets kunnen of willen onderbouwen of uitleggen. De Hindoe Dharma wordt vaak heel dogmatisch gebracht, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen mensen (geslacht, kaste, etnische afkomst, leeftijd…), terwijl het juist een heel open, nobele en liefdevolle levensfilosofie is.
Eenvoudige toegewijden die de geschriften niet hebben gelezen, worden zo vaak “dom” gehouden. Ze worden misleid met verhalen over graha shaanti puja’s en geven daar vaak honderden euro aan uit, terwijl je volgens de Hindoe Dharma zelf je graha’s shaanti kunt doen middels mantra jaap. Ze worden angst aangejaagd met zogenaamde verplichtingen als (braahman) daan, puja en paath. Vrouwen worden hun rechten ontnomen als het gaat om rituelen en tradities. Zo zie ik vaak wanpraktijken plaatsvinden in naam van Dharma. En wie krijgt vaak de schuld? Niet die pandits die mensen misleiden en misbruik maken hun goedheid, maar onze Hindoe Dharma: mensen zetten zich af van de Hindoe Dharma of bekeren zich zelfs.
Als toegewijde Hindoe doet het mij pijn wanneer de Hindoe Dharma wordt misbruikt en zulk onrecht, misbruik, geldklopperij en andere wanpraktijken plaatsvinden in naam van deze prachtige levensfilosofie. Ik voel me dan ook geroepen om de Hindoe Dharma naar voren te brengen zoals deze werkelijk is, zoals de geschriften deze beschrijven. Voor mij is het vergaren en delen van kennis enerzijds een manier om mezelf en anderen te wapenen met kennis, zodat we niet voor de gek worden gehouden en zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor onze eigen ontwikkeling. En anderzijds is het voor mij een manier van yoga, doordat ik mijn leven/leefwijze kan evalueren aan de hand van de opgedane kennis en daardoor mijn leven kan verbeteren, mezelf beter kan ontwikkelen.
Geen speld tussen te krijgen. En ik kan je niet ‘betrappen’ op een verkeerde houding 🙂
Als ik je argumenten lees, komt ook van alles weer naar boven opborrelen.
Ik heb zulks ook meegemaakt en je verhaal klinkt als een cliche, maar helaas waar. Ook van de dure (wijze van) graha shanti uitvoering, verschillende astrologische berekeningen en uitkomsten bij soms ernstig zieken (3 pandits met 3 verschillende oplossingen). Sommige die andere een ernstige Mrityu graha aanschrijven met dure “shanti behandeling”, maar uiteindelijk nimmer verkeerd afgelopen. Een bron van frustratie. En daarbij niet de bereidwilligheid tonen om de koppen bij elkaar te doen om iemand (Echt!) te helpen. De ego van de meeste pandits is groot en ze misleiden wat in contrast is met de hindoeistische waarden en hoe ze zichzelf zien. Ze wanen zich groot en ze wanen zich op een voetstuk als “voorloper in uitvoering rituelen”.
Het is jammer dat we als hindoe, die niet willen oordelen, zulk discussie hier moeten voeren..
Maar dat alleen als eye-opener voor de vele ritualistische hindoes, die soms niet anders denken.. Media zijn ook macht, en zeker ook het internet. Daarom blijf ik je wijze van kennisdelen middels dit medium zeer waarderen.
Het is inderdaad heel jammer dat juist de mensen die zich voordoen als geestelijk voorganger zich bezighouden met activiteiten die tegen dharma indruisen. Helaas was dit al voorspeld door Vyaas Maharaaj en ook in de Padma en Bhavishya Puraana, dat in kaliyuga juist de zogenaamde geestelijken laag zullen zijn in hun handelen. Ze worden beschreven als professionele dieven die de Veda’s schenden, geldkloppers, alcohol drinken, vrouwen seksueel misbruiken en genieten van hun overspel en ontucht. Rafi zong het ook in de bekende bhajan van de film Gopi: “Jo hoga logi aur bhogi, woh jogi kehlaayega.”
Ik hoop dat de ogen van mensen zullen openen en dat ze zullen waken voor dit soort praktijken.