Bekeringsdrang, moet dat nou?

Laatst liep ik in het centrum van Den Haag en zag ik diverse mensen boekjes uitdelen. Aan mijn linkerzijde zag ik Jehovagetuigen de voorbijgangers aanspreken en hen boekjes uitdelen, en aan mijn rechterzijde zag ik aanhangers van de ISKCON op voorbijgangers afstappen om prasad en Bhagavad Gita’s uit te delen. Beide groepen doen hun best om hun medemens over te halen om zich te bekeren tot hun religie.

Bekeringsdrang, het komt in elke religie wel voor en zelfs in elke stroming. Er is altijd wel iemand die het beter denkt te weten dan anderen. Als je God niet eert, ga je naar de hel. Als je je niet richt tot Krishna bereik je de halfgoden en niet de Oppergod zelf. Waar vrouwen overlijdensrituelen mogen verrichten, komt het Goddelijke niet om de ziel van de overledene te verlossen. Sommige mensen denken de dingen beter te weten en proberen anderen hiervan te overtuigen, met als doel om de ander mee te nemen in de eigen visie, geloof, religie en levenswijze.

Ik vraag me soms af wat de oorzaak hiervan is. Zijn ze onzeker van hun eigen geloof en gebruiken, dat ze meer aanhangers zoeken zodat hun religie wordt vergroot en er een stempel wordt gelegd op de rituelen en tradities van deze? Of denken zij dat hun eigen geloof en gebruiken superieur zijn aan andere geloven en religies? Waarom spreekt men tegenwoordig van goede en slechte religies? Is religie niet iets dat voor jezelf werkt? Als ik de Allerhoogste Bhagvaan noem en een ander Allah zegt, moeten we dan in conflict gaan welke naam de juiste is? Als ik een boomblad wil offeren aan Vishnu en een pandit per se een tulsiblad wil offeren, moeten we dan gaan discussiëren over de vraag hoe het werkelijk zou horen?

Als het iemand gelukkig maakt om naar de kerk te gaan in plaats van naar de mandir; als iemand liever wijn drinkt dan panchaamrit; als iemand liever dierenlijken eet dan soja; als iemand een prettig gevoel krijgt bij het dragen van een hoofddoek in plaats van haar haren te laten wapperen; als iemand liever een pandit neemt die Bhagvaan uitmaakt voor een konijn (shashakhaa tvameva) in plaats van een vriend (cha sakhaa tvameva) door zijn baggere mantra-uitspraak; als iemand Krishna als Allerhoogste ziet en de rest van de goddelijke gedaantes als halfgoden….. Wie ben ik dan om te zeggen dat dat slecht is, onjuist is of niet mag?! Voor die persoon werkt het, die persoon wordt er gelukkig van en zijn/haar gevoel zegt: “Dit is het voor mij.” Prima toch? Zolang ze hun geloof maar niet aan mij opdringen.