De zon en de wind

Het gebeurde op een stille winterdag: de zon en de wind waren samen aan het vechten om de vraag wie van hen sterker was. “Wedden dat ik het sterkste ben?” riep de wind uitdagend, “en ik zal het je ook meteen bewijzen!” De wind wees met zijn dikke wolkenvinger naar beneden. “Zie je die oude man daar in zijn winterjas?”. Wedden dat ik hem eerder uit zijn jas krijg dan jij?”

“Vooruit dan maar, laat zien wat je kunt”, antwoordde de zon rustig en kroop weg achter de wolk. De wind haalde diep adem en begon uit volle borst te blazen, maar hoe harder de wind blies, hoe dieper de man in zijn warme jas kroop. Uiteindelijk gaf de wind het op; hij was totaal uitgeput. Nu was de zon aan de beurt, ze kwam achter haar wolk vandaan en begon met vriendelijke glimlach te schijnen. De verkleumde man beneden was aangenaam verrast door de warme stralen en veegde al gauw een zweetdruppeltje van zijn voorhoofd. Even later kreeg hij het zo warm dat hij zijn jas uitdeed.

Met vriendelijkheid en warmte bereiken we in ons leven vaak meer dan met snauwen of hoog uit de toren te blazen. Als iemand u irriteert, probeer het dan eens met een paar warme “zonnestralen”.