Mijn ouders zijn al een tijdje gescheiden. Ik was zestien en mijn zusje dertien toen het gebeurde. Sindsdien zijn we in een steeds dieper dal beland. We mochten onze vader maar twee keer in de maand zien. Dit had de rechter bepaald. Mijn moeder was hier heel blij mee. Waarom, weet ik nog steeds niet.
Sinds de scheiding is ze er nooit geweest voor ons, terwijl onze vader lange tijd elke dag slaappillen slikte om het verlies van ons te verwerken. Hij slaapte de hele dag en bevond zich in een dip. Mijn moeder werkte parttime en als ze dan thuis was, zat ze de hele tijd achter de pc te chatten met vreemde mannen. Ik heb haar zelfs een keer naaktfoto’s zien versturen. Dat was afschuwelijk om te zien. Ik schaamde me dat ik zo’n karakterloze moeder had.
Doordat we praktisch gezien geen ouders hadden, belandden we op het verkeerde pad. Eerst mijn zusje en later ook ik. Mijn zusjes klas is van mening dat het cool is om uit te gaan en om met oudere mannen naar bed te gaan. Mijn zusje wilde erbij horen en wilde dit dan ook doen. Zonder enige tegenspraak mocht ze uit, elke avond. Met wie ze uitging, vroeg mijn moeder niet eens. Elke avond werd mijn zusje opgehaald om uit te gaan. Soms door vriendinnen, soms door een oudere man. Ze dronk veel alcohol en mijn moeder betaalde dit zelfs voor haar! Zelf was ze ook alcoholverslaafd en op deze manier maakte ze haar dochter dat ook.
Toen ik op een dag thuiskwam van school, één dag voor mijn zeventiende verjaardag, zag ik iets afschuwelijks. In de woonkamer lag mijn moeder met een onbekende man halfnaakt over de grond te rollen, terwijl mijn zusje in haar slaapkamer twee oudere mannen aan het entertainen was. De dag erna raakte ik door een vriend in de verleiding om drugs te gebruiken, en langzamerhand werd ik verslaafd. Ik begon meer op straat te leven dan thuis. Thuis werd ik steeds weer lastiggevallen met dat walgelijke karakter van mijn moeder en zusje. Natuurlijk had ik er moeite mee, maar dat liet ze koud. Ze deden gewoon waar ze zin in hadden, dus ik ook.
Na een jaar overleed mijn vader en werd het me teveel. Ik gebruikte een overdosis drugs en belandde in het ziekenhuis. Ik haalde het op het randje, en omdat ik niet meer wilde leven, schakelde de arts een maatschappelijk werker in. Dankzij hem ben ik nu afgekickt en leid ik een normaal leven. Mijn moeder is niet veranderd, maar ik heb wel een andere kijk op het leven gekregen, waardoor ik beter kon functioneren in de samenleving. Toen mijn zusje op haar veertiende zwanger raakte en niemand meer wat met haar te maken wilde hebben, kwam ze ook weer een beetje bij bewustzijn. Ook zij werd geholpen en begeleid door een maatschappelijk werker. Ze kreeg al snel een miskraam door haar alcoholgebruik, maar langzaam maar zeker is ook haar leven in positieve zin veranderd.
Inmiddels ben ik 20 jaar, studeer aan de universiteit, heb een eigen stekkie en geef voorlichting over maatschappelijke issues. Mijn moeder is de voogdij van mijn zusje kwijt en mijn zusje valt nu onder mijn verantwoordelijkheid. Voor mij is dit een teken dat God bestaat, anders zou dit wonder nooit zijn gebeurd.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!