Fouten maken is menselijk

Fouten maken is menselijk, ook als we de fout ingaan omdat een ander een fout heeft gemaakt. Die fout maken we door diegene te veroordelen. Toch wordt de eerste die in de fout is gegaan meestal als boosdoener beschouwd.

Laatst las ik zo’n geval op de Facebookpagina van een winkel. Een klant had een product besteld via Facebook en het geld overgemaakt op de rekening van de winkel. Hierna werd het product verwijderd, waarbij werd vermeld dat het product niet meer beschikbaar was. De klant plaatst een boos bericht op de Facebookpagina van de winkel, doend alsof de winkel haar heeft opgelicht. De winkel reageert hierop een vergissing te hebben gemaakt en het bedrag terug te storten, waarop de vrouw nog steeds boos reageert door te zeggen dat de ondernemer een oplichter is en hij een klant kwijt is.

Oke, de ondernemer heeft een fout gemaakt door het product niet te leveren terwijl de klant al had betaald, maar de klant is hier ook de fout ingegaan door de ondernemer meteen als oplichter te bestempelen op een Facebookpagina met duizenden volgers. Bovendien heeft de ondernemer de fout al snel opgevangen door het geld terug te storten op de klants rekening. Toch blijft de klant hem als oplichter beschouwen en maakt zij negatieve reclame over de onderneming. Dat allemaal om die ene fout. “Een vergissing kan toch gebeuren?” zou je dan denken. Maar sommige mensen lijken bang te zijn om anderen te vergeven voor hun fouten.

Dit is een casus die ik recentelijk heb meegemaakt. Uiteraard zijn er meer van zulke situaties. Opvallend is dat we mensen die we niet zo goed kennen of met wie we geen relatie hebben, snel veroordelen en al snel vinden dat deze mensen een straf moeten krijgen. Maar mensen met wie we een goede relatie hebben, vergeven we vaak wel makkelijk. Denk maar eens aan een relatie. Tijdens de relatie alle fouten vergeven en als de relatie is verbroken, de ex alle gemaakte fouten ineens wel aanrekenen. Of stel dat we zelf een fout hebben gemaakt en vergiffenis willen, dan verwachten we wel dat we snel vergiffenis krijgen. Zijn wij mensen nu echt zo hypocriet?

Ons hele leven lijkt erop gericht om het maken van fouten te voorkomen. We gedragen ons netjes, omdat mensen ons anders zullen veroordelen of straffen. We rijden bijvoorbeeld niet door rood, omdat we anders een boete krijgen. Vroeger aten we ook netjes ons bord leeg, omdat we anders niet naar Sesamstraat mochten kijken of eerder naar bed moesten. Zo worden we ons hele leven aangesproken op onze fouten. Hoeveel ouders complimenteren ons als we ons aan hun regels houden? Hoeveel agenten geven ons een schouderklopje als we niet bezopen achter het stuur zitten en ons netjes aan de verkeersregels houden? Hoeveel opdrachtgevers geven aan blij met ons te zijn als we ons werk goed doen?

Natuurlijk maken we fouten! Zelfs goddelijke gedaantes maakten fouten. Kijk maar naar Indra Deva, die telkens door zijn ego de fout inging. Of Krishna die Meera in haar vorige leven heeft laten sterven toen Hij de Govardhan-berg optilde. Wij zijn maar mensen hoor! Moeten we nu elke keer op onze fouten worden gewezen? Krijgen we het nooit te horen als we iets goed doen of onze fout verbeteren? Of op z’n minst een schouderklopje of een omhelzing? Het lijkt wel alsof we bepaald worden door onze fouten en niet onze kwaliteiten, goedheden of wat we van onze fouten hebben geleerd.