God en onze wensen

“Elke ochtend heb ik de keuze tussen die dag gelukkig of ongelukkig te zijn en ik kies dan voor gelukkig zijn,” een mooie citaat die we weleens voorbij zien komen op tegeltjes en tegenwoordig ook op Facebook. Toch kiezen we er doorgaans vaak voor om ongelukkig te zijn. We lijken ons niet te beseffen dat we zelf de keuze hebben.

In gebeden vragen we van alles aan het Goddelijke. We willen dat onze studie goed verloopt, we een goede baan krijgen, drie keer per jaar op vakantie kunnen, onze familie gezond is, we degene krijgen op wie we verliefd zijn, onze geliefde bij ons blijft… En wanneer deze wensen niet worden vervuld, voelen we ons tekort gedaan en voelen we ons verlaten door het Goddelijke. “God vervult mijn wensen niet,” hoor ik vaak. Sommige mensen zien het zelfs als een straf van God, dat hun wensen niet worden vervuld. Zelf heb ik een andere benadering van het Goddelijke. Ik zie het Goddelijke niet als een persoon die ons alles geeft wat wij wensen; ik zie het Goddelijke als een ouder die weet wat goed is voor Zijn kinderen. Dat brengt een heel ander perspectief met zich mee.

Zelf denk ik dat het Goddelijke ons misschien wat wil meegeven, omdat het leven ons leert dat alles een reden heeft. Die redenen zijn niet bedoeld om ons te straffen. Het Hindoeïsme kent immers geen straffende God, maar juist een heel liefdevolle die in alles en iedereen aanwezig is. Ik denk eerder dat zulke situaties bedoeld zijn om tot inzichten te komen. Zoals Osho zegt: “Alleen een rijpe vrucht valt.” We doen dat ook bij de opvoeding van kinderen. Als een kind iets wil, geven we dat niet zomaar. We kijken eerst of het wel goed is voor het kind en of het wel nodig is. Het kind kan dan jammeren en zeggen dat de ouder niet van hem/haar houdt en beseft niet dat de ouder een goede reden kan hebben om nee te zeggen.

Sommige mensen denken dat het een straf is en zij dus een fout hebben gemaakt, misschien wel in hun gebeden of rituele handelingen. Maar leg de fout niet bij jezelf neer. Er bestaat geen goed of fout gebed. Een gebed is gewoon een communicatie tussen het Goddelijke en jou. Het Goddelijke is in jou aanwezig en luistert dus niet alleen naar jouw uiterlijke stem, maar ook vooral naar jouw gedachten en innerlijke stem, de stem die uit jouw diepste kern komt en die jij waarschijnlijk zelf niet eens hoort. Het Goddelijke kent ons immers veel beter dan dat wij onszelf kennen. Daarom denk ik dat het een kwestie is van perspectief. De wegen van het Goddelijke zijn heel anders, want het Goddelijke ziet veel dingen die wij mensen niet zien, zoals wat wij nodig hebben i.p.v. wat wij wensen.

Er is een gedicht van swami Vivekananda:

When I asked God for strength,
He gave me difficult situations to face

When I asked God for Brain & Brown
He gave me puzzles in life to solve

When I asked God for favours,
He showed me opportunities to work hard

When I asked God for peace
He showed me how to help others

God gave me nothing I wanted
He gave me everything I needed

– Swami Vivekananda

Wij mensen hebben allerlei verlangens die voortkomen uit een gevoel van onvrede; we zijn ontevreden en willen dus dat er bepaalde veranderingen komen waarvan wij denken dat we tevreden en gelukkig worden. We zoeken ons geluk vaak in de toekomst of het verleden. “Vroeger hadden we toch mooie tijden.” “Wat zou ik toch gelukkig zijn als ik de jackpot win.” Hiermee verliezen we uit het oog wat wij op dit moment hebben; we zien ons geluk niet in het hier en nu omdat we het in het verleden en de toekomst zoeken, buiten onszelf en buiten ons hier en nu. Vaak zien we dat als we deze verlangens loslaten geluk automatisch tot ons komt.