Vaak worden wij hindoes als laffaards beschouwd, mensen met een ver-van-mijn-bed-show. Als er wc-brillen met Kali Mata erop verschijnen of onderbroeken met AUM erop, of als een journalist een afbeelding van Gayatri Mata oneerbiedig photoshopt en in de krant publiceert, blijven wij stil. Maar als iemand dan het initiatief neemt om in opstand te komen, dan hoor je hun stem wel ineens, dat de Hindoe Dharma negatief in het nieuws wordt gebracht enzovoort.
Veel hindoes presteren weinig en gunnen het anderen ook niet om het beter te doen. Er is zoveel jaloezie, afgunst en verbittering in onze gemeenschap, dat ik me soms diep schaam dat ik een Hindoestaanse Hindoe ben. Liever was ik een bakra, dan hoefde ik me niet te schamen voor de krabbenmentaliteit die binnen mijn cultuur heerst!
De meeste hindoes snappen hun eigen Dharma niet eens, en toch praten velen als brugman of -vrouw wanneer er een puja of sanskar bij hen thuis is. Zelfs pandits, of beter gezegd mensen die zich pandit noemen, hebben geen kaas gegeten van de prachtige filosofie van onze Dharma. Het enige wat ze doen is hun ego vergroten, zakken vullen en hun lusten bevredigen in naam van het geloof. Soms een hulpeloze vrouwelijke yajamaan in zijn bed, soms voor geld iemands leven kapot maken met ojha, soms een doctorandestitel kopen in België en voorzitter worden van een mandir of Hindoeorganisatie zodat hij naam en aanzien krijgt! Sommige zogenaamde pandits stappen zelfs zo laag, dat ze het DNA-rapport van hun bloedeigen dochter vervalsen omwille van hun reputatie!
Een bekende pandit van de Hindoeraad houdt lezingen over de heilige koe, maar rijdt zelf rond in een Mercedes waarvan de binnenkant bedekt is met koeienhuid! Als ik me dan bedenk wat voor belangrijke rol de koe speelde in onze itihaasa en de tijd van mijn voorouders in India en Suriname, dan vreet ik mezelf van binnen op dat dit alles gebeurt. Wie het respect van de Dharma niet hoog kan houden en zijn gezicht alleen maar (onzichtbaar) zwart maakt, wat kan diegene betekenen voor onze onstuimige gemeenschap?
Din ke bhaiya, raat ke saiya; met grote pijn in mijn hart moet ik dit zeggen over vele pandits. Overdag zitten ze op de vyaas te prediken over ahimsa (geweldloosheid) en ‘s nachts liggen ze in bed met een vrouwelijke yajamaan of slaan ze een kind, omdat ze bezeten zou zijn van kwade geesten en ze zo ervan af zou komen. Walgelijk! Terwijl ik dit artikel schrijf, voelt het alsof er een onstuimig vuur in mijn hart brandt, dat mijn vingers voor geen moment laat stoppen met typen. Het doet me zo’n pijn dat dit soort dingen gebeuren, vooral omdat ik 100% zeker weet dat er ook normale en oprechte Hindoes zijn, en mensen die zich oprecht pandit mogen noemen. Maar dit soort verrotte appels in de gemeenschap verpesten het voor iedere andere, zelfs voor de appels die nog niet eens rijp zijn.
Ze voelen zich nogaal bisaal (geweldig), omdat ze Veda’s hebben gelezen, Purana’s, Ramayan, Mahabharat en Bhagavad Gita. Maar wat voor gyaani (geleerde) ben je als je niets kan of wil uitleggen en je kennis niet wilt delen? Bovendien: als je zelf niet eens die kennis kan toepassen, wat zit je dan te prediken voor anderen?
Ze zullen veel dikke boeken als de Veda’s en Shaastra’s hebben gelezen, maar laat ze eens een simpele les leren: Voor een pandit is niets op deze wereld groter dan de Hindoe Dharma. Pandits die omwille van hun ego, hun eigen misselijke normen en waarden, en hun eigen wetten misselijk handelen in naam van de Dharma, zijn BEKAAR (nutteloos)! Laat ze de pot op gaan. Zulke wolven hebben we niet nodig in onze gemeenschap! Als ze na vele kansen en mogelijkheden nog niet veranderen, kunnen ze het wat mij betreft bekijken met hun churki en witte dhoti! Laten we ons wenden tot de échte pandits, mensen die vanuit hun tan (lichaam) en man (hart en geest) de Dharma dienen!
Er zijn twee typen mensen. Één die zich bij de pakken neerlegt en jankt om de onrechtvaardigheid binnen onze gemeenschap, en één die de situatie facet en soldaat wordt, zich verzet tegen alle narigheden en zich wendt tot de nobele voorgangers/pandits binnen de gemeenschap. Ik probeer het tweede te zijn. Doen jullie mee?
Beste heer / mevrouw,
Zoals ik uw verhaal begrijp, zet u hiermee eigenlijk alle hindoestanen in een kwaade dag licht. Ik vind het wel erg om te lezen hoe u uw eigen volk neerhaald. Dit noem ik pas krabben mentaliteit door iets te schrijven om je eigen ego te strijken. Het is jammer dat u slechte mensen om u heen heeft gehad, maar het betekend niet dat het voor iedereen het zelfde geldt.
Natuurlijk zijn er genoeg naare negatieve mensen zowel mannen en vrouwen die in uw verhaal passen. Alleen heb ik moeite mee, dat u alle hindoestanen in een hokje plaatst.
Uit ervaring kan ik zeggen dat niet alle hindoestanen misgunners zijn.
Helaas zijn er wel genoeg die een opbouwende krietiek als een aanval zien i.p.v dat ze wat van proberen te leren.
Vaak is het wel zo bij mensen met zwakke geesten, waar ze een tegenspraak krijgen van een een gesprekspartners die ergens een beetje kritischer over zijn, dat ze dan direct worden gezien als misgunners. Hier gaat vak mis. Niet iedereen heeft de intentie om u met een kluitje in de riet te sturen.
In de situatie waar wij in zitten en de ondesteuning die we van enkelen lieve mensen krijgen, vraag ik mij af waar ik ooit aan hebt verdiend. Maar ze zijn er wel zonder enige verwachtingen! En dat kan ik zeker niet zeggen over mijn bloed eigen familie. Die passen wel in uw verhaal.
Vaak doet uw verhaal zich meer voor, wanneer een volk in kliekjes leven.
Het kan zijn dat ik uw verhaal niet goed heb geïnterpreteerd , maar wil u graag erop wijzen dat er niet veel oprechte mensen bestaan zoals zich voordoen, maar die zijn er wel!!
En ja wat de pandits betreft: 100% ermee eens.!
Ps. In mijn.laatste stukje zie ik dat het een beetje verwarrend overkomt.
Ik boelde meer: niet iedereen is oprecht. Maar er zijn wel genoeg die dat wel zijn.
De meesten zijn Narain, Narain, Narain
Ik ben het helemaal eens met de stelling. Zodra je probeert door te breken, wordt je neergehaald door je eigen volk. Dan komt het monster tevoorschijn. Ik ben er ook nog geen een tegen gekomen die mij het heeft gegund. Ze lachen met je maar willen je niet aan de top zien. Achterbaks.
Doe geen zaken met Hindoestanen, aan het einde van de rit zit je met de gebakken peren. Ik weet dat uit ervaring. Wat dat betreft zijn bakaras betrouwbaar.