Hindoejongeren in Nederland worden steeds minder ritualistisch en meer spiritueel. Ook ik was vroeger erg ritueel ingesteld, tot ik me begon af te vragen wat ik nu eigenlijk deed. Mijn familieleden konden me geen antwoord geven, noch gaven pandits uitleg van de rituelen.
Door het jarenlang verdiepen en dankzij de inspiratoren die op mijn pad kwamen, kan ik vandaag de rituelen begrijpen en ze ook uitleggen. Ik doe dat vooral in het Nederlands en er blijkt veel belangstelling voor te zijn.
Ouderen, waaronder ook sommige pandits, zijn vaak niet zo blij met mijn uitleg. Zij zijn vooral ritualistisch ingesteld, terwijl ik me vooral richt op de spirituele betekenis van de rituelen en filosofie van de Hindoe Dharma. Ik stel het spirituele boven het rituele, en dat wordt mij vaak niet in dank af genomen. Zo heb ik een keer een overlijdensgeval meegemaakt waarbij de zoon van de overledene niet volgens de rituelen was getrouwd, maar wel een vriendin had met wie hij samenwoonde en het leven doorbracht. De pandit en ook deze man vertelden dat de vrouw niet mocht participeren in de rituelen, omdat ze niet volgens de rituelen waren getrouwd.
“Nonsens,” zei ik, want de Veda’s beschrijven acht soorten huwelijken (ashta vivah), die niet allemaal rituelen kennen. Volgens de Veda’s is samenwonen ook een huwelijk. Bovendien maken rituelen jou niet spiritueel. Zoals swami Raghavanand zegt: “Dan zou Ravana de grootste spirituele zijn, want hij verrichtte vele rituelen, offerde zelfs zijn tien hoofden.” Meteen werd ik boos aangekeken door de mensen om me heen. Ik was omgeven door ouderen en ben zelf een jongere. En ja, ouderen weten het altijd beter, een jongere mag geen mening hebben. Ik was brutaal, volgens hen.
Het is jammer dat mensen zo denken en redeneren, maar anderzijds wel te verklaren. De verschuiving van ritualiteit naar spiritualiteit blijkt voor hen te moeilijk te zijn. Jongeren zijn verder wat dat betreft. Ik wil niet zeggen dat ze slimmer zijn, maar ze zijn wel sneller. Dit heeft te maken met de wereld waarin we leven. Thuis en in de mandir wordt verwacht dat je alles klakkeloos aanneemt, terwijl de wereld daarbuiten ons vraagt om verklaringen. Dat wordt ons immers geleerd in deze maatschappij. Als jongere word je regelmatig geconfronteerd met dit feit. Je moet kunnen verklaren wat je denkt en gelooft, anders tel je niet.
Daarom gaan jongeren kritisch om met de Hindoe Dharma. Ze laten zich niets opleggen, gaan op zoek naar uitleg en verklaringen. Die zoeken ze het liefst op plaatsen waar zij zich thuis voelen, zoals het internet of jonge pandits die niet op een voetstuk zitten. En terecht! Want waar een kloof is tussen geestelijke en gelovige gaat kennis vergaren moeizaam. Dit bewijst Krishna in zijn verhalen. Hij is Bhagvaan, maar trok met mensen op als een normaal mens. Hij trad als het ware van zijn voetstuk om de mensen te helpen.
De jongeren zijn de toekomst. Zij gaan een verschil maken. En er komt een tijd dat de ouderen dit ook zullen inzien, vroeg of laat.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!