We komen allemaal weleens in een situatie terecht waarin we niet meer weten wat we moeten doen. Of het nu financiële problemen zijn, relatieproblemen, familieproblemen of psychische problemen als depressie; we zitten soms zo gevangen dat we geen uitweg meer zien.

Het liefst hebben we dan een toverstaf waarmee we onze problemen in mum van tijd oplossen. Die vermeende toverstaf kennen we in de praktijk onder verschillende namen: edelstenen, hangertjes, religieuze symbolen, mala’s, tabeeja’s, edelmetalen… Natuurlijk zou het geweldig zijn als we een paardenmiddel hebben dat onze problemen meer dan volledig oplost zonder dat we er moeite voor hoeven te doen. Ik denk dat iedereen wel zulke magische momenten zou willen beleven en wondermiddelen wil hebben om het leven te verbeteren en onze wensen in vervulling te laten gaan. Maar denkt u zelf eens na. Als we in zo’n ellende zitten, zal het dragen van een steentje of kettinkje dat dan allemaal oplossen? Als we diep in de schulden zitten, zal dat steentje ons dan duizenden euro’s opleveren zodat we van de schulden af zijn? Als we op het punt staan te scheiden, zal zo’n kettinkje ons huwelijk dan redden?

Ik denk het niet. Paardenmiddelen met direct resultaat bestaan alleen in sprookjes, niet in het echte leven. Als we in een donkere kamer opgesloten zitten en geen uitweg zien, kunnen we in elkaar kruipen, wachten tot er iemand komt of hopen dat een zogenaamd gelukssieraad ons kan helpen. Maar we kunnen ook opstaan en op zoek gaan naar licht. Misschien kunnen we niet bij de schakelaar komen, maar we kunnen wel een deur of raam opzoeken en die open trappen. Als we de kracht hebben om ondanks alle ellende nog te staan, dan getuigt dat van onze kracht. Ergens in ons brandt er een lichtje. We moeten alleen onze handen voor onze ogen weghalen, opstaan en de duisternis ons leven niet laten bepalen. Als we die keuze eenmaal in woord en daad hebben gemaakt, zien we vanzelf ons innerlijke lichtje branden. Dat klinkt allemaal simpel gezegd, maar eenmaal opgestaan komen we een heel eind.

Wat vaak het probleem is, is een stemmetje in ons hoofd dat zegt dat we geen uitweg zien, de hoop op is, we niets kunnen doen en we verloren zijn. Dat cassettebandje moet worden uitgezet. Als alle deuren gesloten lijken, is er vast en zeker wel ergens een raampje of luikje open waardoor we naar buiten kunnen. Maar dan moeten we wel opstaan en op zoek gaan naar die uitweg. Die overlevingskracht hebben we. In de film Life of Pi had Pi er ook voor kunnen kiezen om op te geven en te verdrinken toen hij met een tijger op een boot zat. Maar hij besloot dat cassettebandje in zijn hoofd uit te zetten en te vechten voor zijn leven. Wie de film heeft gezien, heeft gezien wat voor kracht hij manifesteerde. Misschien komen we daarom wel in moeilijke situaties terecht, zodat we onze eigen krachten ontdekken. Moed, kracht, energie… het zit allemaal in ons, we moeten het alleen ontwikkelen: de wikkels ervan af halen.

Niemand anders dan onszelf kan ons daarin belemmeren. We kunnen ons vasthouden aan het duister en daardoor in een hel blijven leven (narak: daar waar geen licht is), maar we kunnen ook het licht opzoeken. Als ons huis in brand staat, blijven we er ook niet in zitten. We denken geen moment na, gaan niet bidden, zoeken geen hulpmiddelen, bellen geen pandit om een paardenmiddel… Er is geen moment te verliezen, dus werken we onszelf gewoon naar buiten, op welke manier dan ook. Of we nu brandende deuren intrappen, via de achterdeur naar buiten rennen of uit het raam springen; dat boeit niet. Als we de nood hoog genoeg vinden, vinden we vanzelf wel een uitweg. Hemel en hel zijn hier op aarde en in onszelf aanwezig. Het is aan onszelf in welke wij willen leven. Alle krachten zijn in onze handen. Het zijn wij die onze handen voor onze ogen houden en klagen dat het donker is. Live of die; the choice is yours.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *