Vandaag kijk ik terug naar een reis die inmiddels al tien jaar duurt. Een proces dat niet alleen mijn zoektocht naar antwoorden met betrekking tot het hindoeïsme markeert maar ook mijn persoonlijke ontwikkeling. HindoeDharma.nl bestaat vandaag precies 10 jaar, waarvan 1 jaar als officiële stichting.

Ooit begonnen als klein blogje om voor mezelf informatie te ordenen over de Hindoestaanse cultuur, Bollywood en het hindoeïsme. Wie had gedacht dat dat blogje zou uitgroeien tot zo’n uitgebreide en bekende website? Het is een ambitie die ik nooit heb gehad, een ontwikkeling die ik me zelfs niet in mijn dromen had voorgesteld en een uit de hand gelopen hobby die vandaag het enige onafhankelijke platform voor hindoeïsme in Nederland is. Ik kijk niet alleen terug naar de enorme ontwikkeling en vele mijlpalen die ik heb mogen bereiken, maar ook naar de vele worstelingen waarmee ik te maken heb gehad. Je zou denken dat een studie van het hindoeïsme en het delen van kennis helemaal niet zo zwaar is. Je leert Hindi, gaat in de leer bij pandits, leest wat geschriften, maakt een website en al snel ben je in staat allerlei artikelen te publiceren. Maar voor mij is dat pad niet over rozen gegaan. Ik was namelijk een meisje en geen brahmana. Pandits wilden mij niets uitleggen en ook mijn (“brahmana”) familieleden konden of wilden hun kennis niet met mij delen. Ik besloot dus maar zelf op zoek te gaan, op eigen kracht.

Het is voor mij een lange, moeizame weg geweest. De worstelingen met mezelf en mijn leven waren niet makkelijk. Ik zat nog steeds in de knel vanwege de pesterijen op de basisschool en nu kreeg ik ook nog op mijn kop van familieleden die moeilijk deden over mijn zoektocht. “Meisjes mogen niet de geschriften bestuderen en zich verdiepen in het hindoeïsme.” Dat stelde me teleur en deed me ook verdriet als gevoelig type, maar ik besloot toch verder te gaan. Het was natuurlijk ook wel spannend om een geheim te ontrafelen dat alleen “brahmana” mannen mochten weten. Al snel kwam ik in contact met enkele personen die mij er meer over konden vertellen, graag hun kennis deelden en me op weg hielpen tijdens mijn zoektocht. Door de jaren heen heb ik ze vaak lastiggevallen met vele vragen en daar gaven ze heel logische en onderbouwde antwoorden op. Dankzij hen heb ik zelfs de basis van de karmakaand geleerd. Maar toen mijn blog (waarop ik die kennis deelde) bekender werd, kreeg ik te maken met negativiteit van anderen. Hoe durfde ik als meisje de geschriften te bestuderen en te prediken over het hindoeïsme?!

Jaren hebben mensen mij geprobeerd omlaag te halen en zwart te maken. Ik kreeg ook veel bedreigingen, dat men mij wel wist te vinden en me zou vermoorden of verkrachten. Het was niet elke dag of week, maar zeker wel een paar keer in de maand. Ik werd er bang van en kon ‘s nachts vaak niet slapen. En dat als 15-jarig meisje… Emotioneel zat ik nu nog meer in de knel. De dreigtelefoontjes en -mails hadden een grote impact op mij en ik werd er ook erg bang van. “Pas maar op dat je niet voor de trein wordt geduwd die je elke maandag om 7:08 uur neemt op Den Haag Centraal,” luidde één van de bedreigingen. Wekenlang keek ik elke maandagochtend om me heen of er geen verdachte personen waren die dat zouden doen. Ik was doodsbang! Maar gelukkig waren er veel meer mensen die mijn werk wél waardeerden en er erg blij mee waren. Daar maakte een wijs persoon mij bewust van. Mijn website had gemiddeld 550 bezoekers per dag en veel mensen reageerden ook heel enthousiast op mijn artikelen. Daar heb ik veel positieve energie uit gehaald, waardoor ik toch kon doorzetten.

Het mooiste resultaat is misschien wel dat ik merkte dat anderen, en zelfs pandits, mijn werk begonnen te gebruiken. Zo deelden mensen mijn artikelen onder hun eigen naam op Hyves en deden zij alsof ze het zelf hadden geschreven. Ook enkele pandits gebruikten mijn artikelen in lezingen op de vyaasa. Verder moet ik elke keer weer stiekem glimlachen als ik een pandit met mijn boek Antyeshti zie zitten en daaruit mantra’s zie reciteren. Ook op andere gebieden blijk ik een voorbeeld. Toen ik in 2009 een mandironderzoek startte, begon een andere hindoewebsite in nog geen week daarna een eigen mandironderzoek. Toen ik een nieuw logo en nieuwe website creëerde, deed diezelfde organisatie dat voor zijn eigen website. Als ik de lay-out van mijn website veranderde, deed hij dat ook. Inmiddels heeft zijn website dezelfde lay-out, hetzelfde soort artikelen en zelfs hetzelfde lettertype als HindoeDharma.nl. Toen ik afgelopen november een Divali-workshop organiseerde, deed een organisatie datzelfde, in hetzelfde weekend. Ik publiceerde onlangs mijn artikel Voornemens werken niet en enkele dagen later verscheen er een publicatie met exact hetzelfde onderwerp. Een meer dan toevallig samenloop van activiteiten die sterk doen denken aan de Chinese copycatindustrie van 20 jaar geleden. Zelf blijf ik gewoon de koers uitzetten en voorop lopen. Met de dankbaarheid van vele volgers.

Ik ben blij dat ik anderen continu mag inspireren en voel me vereerd dat ik als voorbeeld mag dienen voor zelfs mensen die zich pandit noemen. Dat geeft hoop om de gevestigde orde te veranderen en daarmee de kennis van het hindoeïsme toegankelijk te maken voor een ieder. Op jonge leeftijd heb ik met mijn werk een zaadje mogen planten voor de maatschappij om te groeien en uiteindelijk vruchten te werpen. Daar ben ik trots op en ik hoop dat nog meer mensen HindoeDharma.nl zullen steunen, zodat wij de hindoeleer nog meer en beter met elkaar kunnen delen en ook kunnen meegeven aan volgende generaties.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *