Ontmoeten

Veel verhalen die ik in deze rubriek lees, raken me diep. Het bewijst dat mensen soms grote problemen op hun levenspad tegenkomen. We weten het wel en horen het aan, denkend dat het maar goed is dat het ons huis voorbij gaat. Nu lees ik verhalen van mensen bij wie de problemen echt binnen gekomen zijn. Soms druipt de eenzaamheid ervan af en dat maakt het leven alleen maar zwaarder. In een maatschappij van vrijheid en communicatie lijken we elkaar maar niet echt te ontmoeten. Steun wordt er vaak gevonden in een groep of in een religie.

Het hindoeïsme dat ik slecht ken, zal ongetwijfeld ook veel troost kunnen geven. Het is mooi als mensen daar vertrouwen en troost uit kunnen putten. Als je in je opvoeding niets meegekregen hebt van een bepaald geloof, zul je daarin geïnteresseerd kunnen raken door iemand die je ontmoet. En daar wil ik het over hebben. Ik geloof dat er ontmoetingen zijn waar we bij stil moeten staan, ik geloof dat er ontmoetingen zijn die er “moeten” zijn. Ik geloof er heilig in dat je in dit leven mensen tegen komt die een stukje meelopen op jouw goddelijke weg. Ik vrees dat veel mensen deze “engelen” niet herkennen en snel doorlopen.

Zo kwam ik Ranjitadevi door mijn werk tegen. We hebben misschien in twee bijeenkomsten 30 minuten met elkaar over zaken gesproken. Nu is er wat e-mailcontact. Ik koester deze ontmoeting. Zij brengt mij net als een ander toevallig zakelijke partner in contact met het hindoeïsme. Daarnaast ben ik nu ook in contact met een heel mooi mens. Het zou mooi zijn als we een tijdje elkaars levenspad kunnen verrijken; ik geloof dat het geen toeval was, maar een goddelijke mogelijkheid, die ik serieus neem. Zo kwam ik ruim drie jaar geleden een vrouw tegen die een heel zwaar leven gehad heeft en nog heeft. Moeder verslaafd, stiefvader gewelddadig, de vader die voor haar ging zorgen ging dood toen ze 8 was, zelf verslaafd geraakt, kind gekregen, werkzaam in de prostitutie en ga zo maar door.

Ik had haar kort gesproken en we maakten een nieuwe afspraak. Ze had voor het eerst wat opgeschreven in haar dagboek en het mij laten lezen. Het was toen ook de laatste keer dat ze wat opgeschreven heeft. Dat was voor mij geen toeval. Ik heb contact gehouden, hoewel ze niet echt vertrouwen had in mij, een man. Ik geloofde in het goddelijke van de ontmoeting en ik bleef haar treffen. Het heeft meer dan 2,5 jaar geduurd voor ze me durfde te vertrouwen, maar er is veel gebeurd in de tussentijd. Ze gelooft in Maria en heeft veel troost gevonden bij Haar. Ze is zich gaan verdiepen in het leggen van engelenkaarten en dan gebeuren er kleine wonderen. Als lieve moeder heeft ze het leven van haar zoon op de rails gekregen.

Deze beschadigde vrouw heeft onlangs een duidelijk teken gekregen dat ze paranormale krachten bezit en veel voor anderen kan betekenen. Ondanks het feit dat ze hard moet werken om rond te komen, wil ze zich nu gaan richten op kinderen, die ook zwaar beschadigd geraakt zijn in hun jeugd. Ze gaat daar een opleiding voor volgen. Verder is heeft ze grote plannen om weeskinderen in Roemenië op te gaan vangen. Ze zegt nu ook dat onze ontmoeting en het geloof van mij dat ons contact een hoger doel had, haar op dit pad, haar eigen levensweg, heeft gebracht.

Of je gelooft in God of niet, vind ik niet van groot belang. Maar uit ervaring weet ik dat mijn leven geleid wordt en dat toeval niet bestaat. Als iedereen het goddelijke herkent in de ontmoeting en vooral alle vooroordelen negeert, zal niet gauw meer eenzaam zijn. Het zal ons helpen op onze levensweg te komen, te blijven of onze levensweg te verrijken. Ik wens dat iedereen toe; zeker Ranjitadevi en de schrijvers in deze rubriek.