Verschillende keren wordt mij gevraagd iets te vertellen over het hindoe zijn. “Wat is een hindoe en waar gelooft hij in?” vragen mensen me. Andere hindoejongeren zullen ongetwijfeld ook worden geconfronteerd met deze vraag. We wonen nu eenmaal in een multiculturele samenleving en komen in contact met mensen die een andere religie hebben en zich verbazen over onze gewoontes. Het is alsof iemand met een pistool op je richt en je moet antwoorden, anders schiet ‘ie.
Ik ben zo dol op mijn identiteit als hindoe, dat ik altijd heel enthousiast een heel verhaal begin te vertellen. Mensen luisteren geïnteresseerd naar me, maar ik houd maar niet op met praten. Onze Dharma is zo groots, zo breed en zo diep. Het liefst vertel ik er alles over! Maar de mensen willen iets concreets en tijdens het praten word ik dan langzaam stil. Het is alsof die pistool weer tevoorschijn komt. “Oeps!” denk ik dan.
Mensen hebben niks aan lange verhalen. Ze willen iets concreets. Ja, hoe vertel ik concreet wat mijn identiteit als hindoe is? We hebben een bibliotheek vol boeken, maar waar moet ik mijn antwoord zoeken? Wat we geloven, onze waarden en onze definitie van religie zijn niet vastgelegd. Wij kennen geen regels. De “religie” die we volgen, vraagt niets tot weinig van ons. Daar is het overheersende hindoemilieu uit ontstaan, de opmerking “Ik heb er nooit bij stilgestaan”.
“Hoe komt dat dan?” zul je wel denken. Het antwoord is simpel:
1. De Hindoe Dharma vraagt niets van ons: Het staat ons toe om ons eigen pad te kiezen. Voor sommigen is dit de grootheid van onze Dharma, maar voor anderen is het juist de oorzaak van de onwetendheid over de basis van hun “religie”. Al zijn we allemaal hindoe, we geloven verschillende dingen. Er is geen gevoel van broederschap tussen ons hindoes, terwijl het tussen andere godsdienstbelijders wel bestaat.
2. We hebben een vaag beeld van onze religie: Onze ouders hebben de rituelen, tradities en geloven gewoon overgenomen van hun ouders en omgeving. Het was geen gemeenschap. Een ieder deed z’n eigen ding. Niemand was geïnteresseerd is in onze “religie”. Dus hoefden ze ook niets uit te leggen. Hetzelfde religieuze erfgoed hebben ze overgedragen aan ons, en zo zijn ook wij er als augurken in ingetrokken. Ofwel: we hebben het geloof, de rituelen en tradities passief meegekregen.
3. Er zijn verschillen tussen ons, in onze nadruk en beoefening van de Dharma: De ene hindoe denkt dat zijn manier van beoefenen beter is dan die van een andere hindoe. “De buurman gebruikt magere melk tijdens zijn puja in plaats van volle melk.” “Je vader is overleden, hoe kan je broer dan vuur aanmaken?!” Dit soort opmerkingen hoor je dan, opmerkingen waarvan je denkt: Wake up! Onze geschriften schrijven nu eenmaal meerdere wegen voor.
Geen wonder dat de Britten en moslims zo weinig moeite hadden met het veroveren van ons!
We zeggen wel dat de Britten de hindoes hebben verdeeld, maar eigenlijk buitten ze gewoon het gebrek aan eenheid uit. Dat was voor hen voordelig.
Maar wat is een Hindoe nu eigenlijk? Is er niet iets dat Hindoes wél gemeen met elkaar hebben? We moeten onze medemens antwoorden. Je staat op een schutblok en er kan elk moment worden geschoten… Daar sta je dan met je mond vol tanden!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!