Pech, toeval of meer?

Het begon allemaal ongeveer tien jaar geleden. Nu ik het zie staan, realiseer ik me dat ik al tien jaar worstel met mezelf en met de wereld om me heen. Het is niet allemaal slecht, maar het is wel erg veel voor één persoon, zo lijkt het. Tien jaar geleden was ik 18 jaar oud. Thuis en op school ging het goed. Mijn familie was trots op me, ik had bijna mijn diploma, een bijbaan, vrienden, voldoende toekomstperspectief en goede hoop. Niet wetende dat het me allemaal afgenomen zou worden.

Rond mijn negentiende jaar is het allemaal begonnen. Na mijn diploma te hebben gehaald, besloot ik een vervolgopleiding te doen. In het begin ging dit eigenlijk precies zoals verwacht. Maar gedurende het jaar kreeg ik steeds meer moeite met de studie. Daarnaast kreeg ik ook thuis steeds meer problemen waardoor ik uiteindelijk ben gestopt met de studie. Aangezien ik een bijbaan had, ben ik me meer gaan richten op mijn werk, maar helaas niet lang daarna ook dit op. Zomaar uit het niets kreeg ik een berichtje dat men mijn contract wilde beëindigen. Een aantal jaar heb ik heel erg veel moeite gehad om een baan te vinden en vast te houden. Ook kreeg ik een ernstig auto-ongeluk waar ik (gelukkig) niets aan over heb gehouden.

Uiteindelijk vond ik op mijn 24ste een leuke baan met goede vooruitzichten. Dit werk heb ik met veel plezier gedaan en het ging ook erg goed. Zo goed zelfs dat ik het aandurfde om een huis te kopen en te trouwen. Daarnaast heb ik ook besloten om mijn studie weer op te pakken. Nadat ik mijn huis had gekocht en getrouwd was, leek het echter weer mis te gaan. Mijn baas gaf na twee jaar trouwe dienst aan mijn contract niet te kunnen verlengen in verband met de crisis. Op dit moment bleek ook mijn vrouw zwanger te zijn.

De jaren die daarop volgden, waren voor mij financieel maar vooral ook emotioneel erg zwaar. Hoewel ik een jaar lang niets anders heb kunnen doen dan werken zijn er toch vaak momenten geweest dat we bijna ons huis kwijt zijn geraakt. Uiteindelijk heb ik weer een andere kantoorbaan gevonden en werk ik weer op ‘normale’ (kantoor)tijden. Het leek weer wat beter te gaan. En het zag er zelfs naar uit dat ik eind van dit schooljaar kon afstuderen.

Maar nu blijkt dus dat dit me ook niet ‘gegund’ is. Twee weken geleden heb ik te horen gekregen dat men mijn contract niet wenst te verlengen. Vorige week kreeg ik te horen dat er 5 maanden lang te veel salaris is betaald. En daar komt ook nog eens bij dat ik nog niet mag afstuderen. Het lijkt wel alsof er een blokkade is waardoor ik geen geluk mag kennen.

De afgelopen jaren is er ook op spiritueel vlak veel gebeurd. Dingen die ik heb meegemaakt waar ik nog steeds diep van onder de indruk ben. Zo heb ik meegemaakt dat ik op een nacht wakker werd omdat het voelde alsof er iemand op me zat. Mijn armen werden met kracht tegen het bed aan gedrukt en ik hoorde een stem roepen: “Waar is je God nu?” Uit angst heb ik een aantal keer “ohm namah shivaaya” gereciteerd waardoor ik weer ‘vrij’ kwam. Direct daarna heb ik de Hanuman Chalisa opgezet. Een paar maanden later werd ik een keer rond 3 uur ‘s nachts wakker en vond ik een afbeelding van Shiv en één van Shakti Mata in een rood doek omwikkeld onder mijn hoofd. In eerste instantie dacht ik dat iemand dit onder mijn kussen gezet had, later bleek niemand hier iets vanaf te weten. Dezelfde week nog heb ik gedroomd over Shiv bhagwaan. Een paar maanden tot een jaar later van Hanuman. En een kleine twee weken geleden ook weer van Hanuman.

De afgelopen jaren heb ik meerdere mensen (vreemden) ontmoet die me allemaal waarschuwden op te passen met de mensen om me heen. Maar ik weet niet of ik dit moet geloven of niet. Want kunnen andere mensen je slechte dingen toewensen en kan dit uitkomen? En kunnen ze dan slechte dingen naar je toesturen? Hier heb ik na alles nog steeds mijn twijfels over.

Meer dan eens heb ik serieus overwogen om er een eind aan te maken. Op deze momenten zag ik dan een scène uit de serie over Ganesh Bhagvaan in mijn hoofd. In deze scène legt Ganesh Bhagvaan uit dat deze laatste oplossing helemaal geen oplossing is. Althans, dit is hoe ik het heb geïnterpreteerd.

In deze gehele periode ben ik meer dan eens erg kwaad geweest op God en dan vooral Shiv Bhagvaan. Maar hoe kwaad ik ook was, het was vooral verdriet. En vanuit die gedachte heb ik altijd gewoon pooja gedaan zoals ik het van mijn ouders heb geleerd. Op aanraden van een guru vast ik op maandag en ben ik op donderdag vegetarisch.

Hoe zwaar het ook is, ik blijf doorgaan om toch wat van mijn leven te kunnen maken. Niet alleen voor mezelf ook voor mijn familie. Zij zijn uiteindelijk mijn ware geluk! Natuurlijk hoop ik dat het op een dag beter zal zijn maar deze periode van mijn leven zal ik nooit meer vergeten.