Soms twijfel ik of God wel echt bestaat. Dat vind ik niet leuk, want ik wil wel een band met Hem hebben. Ik weet wel dat God echt bestaat; daar is geen twijfel aan. Alleen, dat zit vooral in mijn hoofd. Ik voel daar zo weinig bij. Daarom twijfel ik of ik wel écht geloof.

Ik voel me er onzeker door en dat is niet fijn. Aan mijn omgeving geef ik het liever niet toe. Natuurlijk wil ik God ook niet beledigen of teleurstellen door aan Hem te twijfelen. Maar wat is die twijfel, hoe ontstaat het eigenlijk?

Het is niet zo dat ik er bewust voor kies om niet in God te geloven, maar ik heb gewoon geen zin om me erin te verdiepen. Ik heb zoveel vragen en onzekerheden rondom het geloof! Soms ben ik heel serieus bezig met geloven, maar toch blijven er vragen. Gek eigenlijk, dat twijfel en geloof zo samen gaan.

Ik twijfel eigenlijk op twee manieren. Ik twijfel aan wat ik geloof. Is het wel allemaal waar? Kon Hanuman echt over de oceaan vliegen? Kon het kind Krishna echt een berg optillen met zijn pink? Maar ik twijfel ook aan degene in wie ik geloof. Het is zo moeilijk om zeker te weten dat God goed is en van me houdt! Ik geloof wel in Hem, daar niet van. Maar het is zo moeilijk om een relatie met Hem te hebben. Ik voel Hem totaal niet in mijn leven. Zoveel verdriet en pijn kruist mijn pad, en Hij lijkt me gewoonweg in de steek te laten!

Op een dag sloeg ik de Bhagavad Gita open en begon te lezen. Tot mijn verbazing las ik dat Krishna de vragen en twijfels van mensen serieus neemt! Hij ziet het niet als zonde, maar als onwetendheid. Dat was voor mij een stukje geruststelling.

Natuurlijk snap ik wel dat ik niet in mijn twijfel moet opgaan, want dan zou ik veel meer met mezelf bezig zijn dan met God. Maar ergens besef ik me dat mijn twijfel me erop wijst hoe hard ik Hem nodig heb. De twijfel geeft me het gevoel en het besef dat ik er zelf niet uitkom en dat er dingen in mijn leven zijn die me bij God vandaan houden. Zo dwingt die twijfel me als het ware om naar God toe te gaan met mijn vragen. God is groots; Hij geeft me de kans om te groeien in mijn geloof!

Het is zo fijn, die vrijheid in het geloven. Zo kan ik mijn eigen niveau bepalen. Eerst geloven, dan weten en dan pas realiseren. Geweldig als het zo in stappen kan en mag! Ook is het fijn dat het groeien op verschillende gebieden kan. Nooit eerder besefte ik me dat geloven zo fijn kan zijn.

Gevoel is er, maar met alleen gevoel kom ik er niet. Dat maakt mijn geloof juist kwetsbaar. Er zijn niet eens wortels, laat staan diepe. Dus hoe kan mijn geloof bloeien? Toen ik tijdens het googlen op HindoeDharma.nl (destijds Hindoestaans.punt.nl) terecht kwam, leerde ik dat het belangrijk is om na te denken over wat je gelooft en op zoek te gaan naar antwoorden op je vragen. Ik las de hele site door en ook geschriften als de Bhagavad Gita en Bhagavatam hielpen mij verder. Ook ging ik op zoek naar historische bewijzen, waardoor ik bewijs vond dat de Rama Sethu – de brug die het leger van Shree Rama bouwde in de tijd van de Ramayan – echt bestond! Zo realiseerde ik me dat God écht op aarde heeft geleefd. de Hindoe Dharma is dus niet maar verzonnen. Het heeft een ijzersterk fundament! Deze kennis heeft mijn geloof sterk gemaakt en mij getriggerd om me stap voor stap te verdiepen in het geloof.

Wat betreft mijn gevoel jegens God, dat is verbeterd toen ik openlijk erover praatte tegen Hem en tegen andere mensen. Het delen van ervaringen gaf mij rust en zo veranderde mijn gevoel. Het werd vertrouwelijker en dat voelde ontzettend fijn!

Om met mijn twijfel om te gaan, lees ik vaak verzen uit de Bhagavad Gita of zing ik bhajans. Dat brengt me dichter bij God, net als Arjuna bij Krishna.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *