Ik was negen jaar toen ik voor het eerst in mezelf kraste. Elke nacht lag ik wakker. Ik kon niet slapen en huilde de hele nacht door. Sinds kleinsaf heb ik altijd te horen gekregen dat ik nutteloos ben. Nooit kon ik iets goed doen, wat ik ook deed. Die nacht werd het me teveel. Alle harde woorden spookten door mijn hoofd en het hield maar niet op. Het enige dat hielp, was met ijzerdraad in mijn armen krassen. Dat verlichtte de pijn.
Mijn moeder overleed toen ik acht jaar was. Na twee jaar verhuisden we naar het oosten van het land. Die twee jaar bevielen me wel ontzettend zwaar. Ik ging van oppas naar oppas, terwijl ik het verdriet van mijn moeders dood niet eens had kunnen verwerken. Weer zat er niets anders op dan krassen, en niemand had het door. In die tijd overleden snel achter elkaar vijf mensen die mij zeer dierbaar waren. Mijn tante kreeg een hersenbloeding, mijn oom hing zichzelf op, twee vriendinnen verongelukten in een auto-ongeluk en mijn zusje viel van het balkon.
Het ging steeds slechter. Inmiddels was ik dertien en ik kon al het verdriet nog steeds niet verwerken. Op school kreeg ik ruzie met vriendinnen, ik was hopeloos verliefd op een jongen die zeven jaar ouder was dan ik, ik kon me niet meer concentreren, het ging niet goed op school, mijn nieuwe moeder was een heks, ik was machteloos tegenover de vragen die ik had voor mijn moeder, ik vond mezelf lelijk en kon mezelf niet meer uitstaan. Ik haatte mezelf gewoon! Huilen kon ik alleen als ik ‘s nachts in bed lag en een prater was ik niet. Elke irritatie en boosheid spaarde ik op. Ik piekerde erover en van het één kwam het ander. Niemand was er ooit voor me. Ze zagen me alleen maar als last, zelfs mijn vader.
Ik moest me op de één of andere manier gaan uiten. En weer begon ik met krassen. Heerlijk was dat! Eerst in mijn lelijke dikke benen en later in mijn buik en armen. Na drie jaar krassen was het niet meer spannend genoeg. Ik ging aan de sigaretten en alcohol. Ook kreeg ik verkering met een gozer van zeven jaar ouder. Door hem maakte ik kennis met seks. Eindelijk iemand die van me houdt, dacht ik. De seks was immers zo intiem. Nachtenlang bleef ik bij hem slapen en ik genoot van zijn aandacht. Mijn pijn kon ik eruit neuken, totdat mijn vriend me verliet voor een ander. Ik bleek alleen maar goed te zijn voor de seks.
In drugs en alcohol ging ik mijn leven verder. Thuis kwam ik alleen om te eten en af en toe slapen. Slapen deed ik meestal in de nachtclub, waar ik seksspelletjes deed vanwege mijn zelfhaat. Op een gegeven moment was ik zo lelijk geworden in mijn karakter, dat het enige goede aan me was, dat ik goed was in seks. Ik was het zat en sneed mijn pols door. Een jongen die me al sinds de kleuterklas leuk vond/vind (wat ik nooit doorhad), heeft me toen naar het ziekenhuis gebracht. Hij was er altijd voor me, maar ik besefte het niet. Als ik bijvoorbeeld dronken was, bracht hij me naar huis. Mijn vader kwam er inmiddels achter dat ik met verschillende kerels naar bed was geweest, en ik moest mijn smiezen pakken.
Die verliefde jongen heeft me toen in huis genomen. Inmiddels was ik 16,5 en ik zat nog steeds in de derde klas van havo. Die jongen was 18 en zat al in de examenklas. Speciaal voor mij is hij toen op zichzelf gaan wonen. Zijn ouders hadden immers moeite met een “badnaam chauwrie” in huis. Ik ging bij hem wonen en hij hielp me afkicken. Hij schakelde psychologen en maatschappelijk werkers in. Dankzij hen begon ik af te kicken. Dat was heel zwaar, maar dankzij de steun van mijn vriend lukte het. Op school ging het beter en eindelijk, na twee keer blijven zitten, ging ik over. Inmiddels ben ik 24 jaar, heb ik mijn studie Communicatie afgerond en heb ik een goede baan. Sinds mijn zeventiende heb ik geen drugs en alcohol meer aangeraakt. Bovendien ben ik nu gelukkig getrouwd en over vijf maanden verwacht ik ons kind.
Mijn familie wil nog steeds niets meer met me te maken hebben, maar dat maakt me niet meer uit. Ik heb een liefdevolle man die me beschermt alsof ik een goudmijn ben, mijn schoonfamilie is als mijn eigen familie. Wat wil ik nog meer? Het paradijs heb ik al bereikt.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!