Laatst las ik op Facebook een discussie over het vegetarisch zijn wanneer men een rakhi draagt of bindt. Veel hindoes reageerden dat je alles mocht eten en je kon doen wat je wilde, niet rekening houdend met de zuivere achtergrond van de dag Raksha Bandhan, het ritueel dat wordt verricht bij het binden van de rakhi of de zuivere betekenis van de rakhi zelf. Zo merk ik vaker dat onze normen en waarden worden verdoezeld om rituelen en tradities in het eigen straatje te laten passen. Vaak worden er allerlei argumenten verzonnen met als doel de eigen handeling goed te praten en tevens bevestiging van anderen te krijgen dat die handeling correct is.

We hebben allemaal wel iets meegekregen over de normen en waarden van het hindoeïsme. Daardoor weten we dat bijvoorbeeld vlees eten en het doden van dieren zondelijke handelingen zijn. Toch blijven vele hindoes vlees eten en zo het doden van dieren stimuleren, slechts om de paar smaakpapillen op dat kleine stukje tong te bevredigen en/of het eigen vlees te vermeerderen. Wanneer dit wordt gepredikt in satsangs, dan zie je vele aanwezigen ja knikken. De volgende dag eten ze echter gewoon weer vlees. Vorig jaar maakte ik ook zoiets mee. Ik was met een mandir uit Den Haag op spirituele week. De pandit hield daar een lezing waarin hij zei dat het Goddelijke overal aanwezig kon zijn, in elk levend wezen en op elke plek, ook al zie je het niet met de ogen. Iedereen vond de lezing prachtig, maar kennelijk heeft niemand de leer ervan begrepen, want ook na de lezing was men meedogenloos vliegen aan het doden, zelfs de pandit die de lezing had gehouden.

Los van de richtlijnen van het Hindoeïsme hebben we ook veel meegekregen qua algemene kennis. Daarom leren we onze kinderen dat het drinken van alcohol en het roken van sigaretten not done zijn. We weten dat onze organen hierdoor worden aangetast en het een grote, negatieve impact kan hebben op onze gezondheid. Toch zijn er vele Hindoes die alcohol drinken, sigaretten roken en op den duur hun kinderen dat ook meegeven. De kennis zit in het hoofd. Men weet dat het slecht is en ernstige gevolgen kan hebben, maar men blijft het doen. Waarom? Omdat men zijn eigen lusten nastreeft. Men is zo in de ban van de eigen lusten en gewoontes, dat ze deze niet willen loslaten. Kennelijk zijn de lusten en gewoontes belangrijker geworden dan de eigen gezondheid en ook het eigen verstand. Het doet me denken aan het verhaal uit de Kathopanishad, waarin de paarden (zinnen) onstuimig worden wanneer deze niet goed worden beteugeld. Zo beheersen onze zinnen ook ons, waardoor we deze niet meer in de hand hebben.

We hebben bepaalde kennis en willen graag volgens het Hindoeïsme handelen, maar zodra het aankomt op het daadwerkelijk toepassen van de Hindoenormen en -waarden in het dagelijkse leven, dan lijkt men ineens terug te krabbelen en diezelfde normen en waarden te vergeten, verdoezelen of beledigen. Men wil bepaalde vruchten bereiken, maar wel op hun eigen manier, een manier die vaak in strijd is met de normen en waarden van het Hindoeïsme. Begrijp me niet verkeerd. Dit artikel is niet bedoeld om mensen te veroordelen ofzo. Ik probeer slechts een stukje bewustwording te scheppen als het gaat om onze eigen handelingen. Mij lukt het ook niet om altijd en volledig volgens het Hindoeïsme te handelen. Willen we dat bereiken, dan zullen we immers vele stappen moeten zetten. Het is een pad van ontwikkeling; iedereen bevindt zich op een ander punt en probeert vanuit dat punt het eigen pad te bewandelen. We zullen hard moeten werken. Maar daarvoor moet er wel de wil zijn. Mehnat, himmat aur lagan se kalpana saakaar hoti hai.

2 antwoorden
  1. Rohit R. zegt:

    Ranjita, ik ben het helemaal met je eens. Helaas zijn er niet zoveel zich-hindoe noemende mensen die vleesloos eten. Dieren (laten) doden en die opeten is een belangrijk onderdeel van hun leven. Vroeger ging ik wel eens met hen in discussie, tegenwoordig niet. Elk daad heeft zijn gevolg.
    Over de gehele wereld worden jaarlijks 56 miljard landdieren gedood. Met zeedieren erbij kom je op vele MILJARDEN meer. Waar leidt deze moordzucht terwille van de tong toe? Ikzelf geloof tot destructie van de mens op aarde. Al deze hulpeloze wezens die onschuldig gedood worden spreken hun vloek uit over ons bij het heengaan. Het geeft aan dat er iets goed mis is en hoe ziek deze wereld is: de mens dood miljarden dieren om zijn tong te strelen!
    De doksa-daroe-dancing-diabetes typen vormen helaas het grootste deel van de zich hindoe-noemende mensen. Normen en waarden komen alleen kijken als het uitkomt.
    Kijk op Sentientmedia.org voor de getallen die ik noemde.
    Wat ik wel waardeer is dat ik steeds meer niet-hindoes tegenkom (op het werk en elders) die vanuit een bepaalde overtuiging vlees en vis links hebben laten liggen. Die overtuiging kan van alles zijn.
    Tenslotte nog het volgende. De Arya Samaj Nederland (ASAN) bracht in de jaren negentig een blad uit ASAN Sandesh, de “boodschap van de Arya Samaaj”. In 1992 had ik hierin een artikel geschreven van een aantal pagina’s waarin ik de voordelen van het vegetarisme liet zien. In een volgend nummer van dat blad echter werd mijn artikel met de grond gelijk gemaakt. Zo zie je maar: zelfs een organisatie waarvan je zou verwachten dat deze Hindoe normen en waarden uitdraagt, publiceert een anti-vegetarisme artikel! Tja..

    Beantwoorden
    • Ranjita zegt:

      Hallo Rohit, het is inderdaad triest dat zelfs uitdragers van het hindoeïsme zich tegen vegetarisme uiten. Persoonlijk durf ik zelfs een stap verder te gaan en te zeggen dat men ook zuivelproducten, leer, wol etc. dient te vermijden. Het is toch triest dat in mandirs zoveel melk wordt vergoten, dat verkregen is middels enorm leed en zelfs het slachten van koeien en kalveren.

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *