Bachche Mana Ke Sachche – Do Kaliyan

bachche mana ke sachche
saari jag ke aankh ke taare
ye vo nanhe phool hai jo
bhagavaan ko lagate pyaare

Kinderen zijn eerlijk van aard
Ze zijn de sterren van ieders ogen in deze wereld
Dit zijn de kleine bloemen die
God mooi vindt

khud roothe, khud maana jaaye, phir hamajoli ban jaaye
jhagaraa jisake saath kare, agale hi pal phir baat kare
inaki kisi se bair nahi, inake liye koi gair nahi
inakaa bholaapan milataa hai, sabako baaha pasaare
bachche man ke sachche   …

Zelf worden ze boos, zelf maken ze het weer goed en dan dan worden ze dikke vrienden
Met wie ze ruzie maken, praten ze het volgende moment weer
Zij hebben geen trots naar iemand, niemand is vreemd voor hen
Wie hun onschuld ziet, neemt ze zo in zijn armen

insaan jab tak bachchaa hai, tab tak samajh kaa kachchaa hai
jo jo usaki umar barhe, mana par jhooth ka mail charhe
krodh barhe, nafarat ghere, laalach ki aadat ghere
bachapan in paapo se hatakar apani umar guzaare
bachche man ke sachche   …

Zolang de mens een kind is, zo lang is het puur qua verstand
Hoe ouder hij wordt, hoe meer het vuil van leugens de overhand neemt
Woede neemt toe, haat verspreidt zich, de gewoonte van hebzucht neemt het over
De kindertijd wordt los van deze zonden doorgebracht

tana komal mana sundar
hai bachche baro se behatar
iname chhoot aur chhaat nahi, jhoothi jaat aur paat nahi
bhaashaa ki taqaraar nahi, mazahab ki deevaar nahi
inaki nazaro me ek hai, mandir masjid gurudvaare
bachche man ke sachche   …

Het lichaam is zacht, het innerlijk is mooi
Kinderen zijn beter dan ouderen
In hen zit geen afstand en afwijzing, geen leugenachtige geboorteafkomst en onderscheid
Er is geen botsing in taal, geen muur van religie
In hun ogen zijn de tempel (mandir), moskee en gurudvaara (tempel van de Sikhs) één