20 jaar HindoeDharma.nl, en nog altijd onderweg

Twintig jaar.
Als ik het zo opschrijf, voelt het bijna onwerkelijk. Twintig jaar geleden was ik 14. Middelbare school, huiswerk, buiten spelen, afspreken met vriendinnen. Een leven dat nog open lag, zonder plannen, zonder grote woorden. Ik had geen idee waar ik terecht zou komen. Wat ik wél wist, was dit: de Hindoe Dharma had me geraakt. Niet licht. Niet vluchtig. Maar diep, tot op een plek waar ik zelf de woorden nog niet voor had.

Terwijl anderen in tussenuren de stad in gingen of na school series keken of met elkaar afspraken, zat ik vaak te lezen. In teksten, in geschriften. Ik luisterde naar bhajans, chantte mantra’s, schreef, dacht na. Ik bouwde mijn eerste professionele website, omdat iets in mij zei: dit moet eruit. Ik wilde begrijpen wie ik was. Wat dit leven van me vroeg. Wat Dharma nu werkelijk betekent, voorbij de boeken en de mooie verhalen. En alles wat ik ontdekte, wilde ik delen. Niet om gelijk te krijgen, maar omdat het stroomde. Alsof het tot leven wilde komen in woorden.

HindoeDharma.nl begon niet als een idee, laat staan als een plan. Er was geen strategie, geen verdienmodel, geen toekomstvisie. Het internet was nog jong. Ik blogde op MySpace, later op Punt.nl (ja, die) en daarna ook op Hyves. Ik reageerde op elke reactie. Soms raakte ik verwikkeld in lange gesprekken met mensen die veel ouder waren dan ik. We voegden elkaar toe op MSN en praatten urenlang over Dharma. Dat ik zelf nog een puber was, leek niemand te deren. En eerlijk gezegd: voor Dharma doet leeftijd er ook niet toe.

In die eerste jaren deed ik alles gratis. Geld speelde simpelweg geen rol. Ik woonde thuis, had geen verantwoordelijkheden en hoefde niets overeind te houden. Dharma was mijn passie. Ik wilde leren, begrijpen, onderzoeken. Door te lezen, te luisteren, te schrijven, te oefenen. Door fouten te maken en weer door te gaan. Daar, in die jaren, is de basis gelegd van alles wat ik nu doe.

Wat veel mensen niet zien – en wat ik zelf ook pas de laatste tijd echt begin te beseffen – is dat 20 jaar HindoeDharma.nl ook 20 jaar discipline betekent. Dagelijks studeren. Dagelijks reflecteren. Steeds opnieuw de vraag: klopt dit nog? Leef ik wat ik deel? Dharma is geen verzameling mooie citaten of verhalen over goden en demonen. Het is een spiegel. En die spiegel laat niet alleen het mooie zien, maar ook vooral je eigen schaduwkanten. Die schaduwkanten aankijken is niet comfortabel. Toch doe ik het, elke dag opnieuw. Niet om perfect te worden, maar in de hoop iets zachter te worden en meer te zijn.

Er waren momenten van diepe vreugde. Meditatie. Reizen naar India. De stille kracht van de Himalaya’s. Satsangs en intensieve sadhana’s waarin alles even op zijn plek viel. En er waren ook periodes van twijfel, eenzaamheid en uitputting. Dit pad liep ik grotendeels alleen. Al op jonge leeftijd kreeg ik te maken met smaad, laster en bedreigingen. Tegelijk voelde ik me vaak anders, niet helemaal passend in het gewone leven. Stoppen is echter nooit in me opgekomen. Dharma bleef. Ook wanneer het schuurt. Ook wanneer ik mezelf tegenkwam.

Nu, 20 jaar later, is HindoeDharma.nl veranderd. En ik ook. Minder onbevangen misschien. Minder naïef. Minder streng voor mezelf. Wel doorleefder. Eerlijker. Met littekens én inzicht. Het is geen hobby meer, maar mijn levenswerk. En hoewel ik niet meer alles gratis deel, is de kern hetzelfde gebleven: alleen dat wat echt is. Wat geleefd en doorleefd is.

Ik blijf schrijven. Opnieuw. Oude vertrouwde thema’s krijgen weer ruimte, maar met meer diepgang, meer toepassing, meer leven erin.

Dit jubileum voelt niet als iets om groots te vieren. Het voelt als een buiging. Voor dat meisje van 14 dat haar innerlijke stem serieus nam. Voor de leraren die me hebben gevormd. Voor de moeilijke periodes die me mijn eigen waarde leerden zien. Voor de momenten waarin ik mocht leren genieten. Voor een nieuw begin. En voor iedereen die al die jaren heeft meegelezen en meegelopen.

Dit is geen eindpunt. Het is een verdieping. Een herinnering dat een pad dat met aandacht en liefde wordt bewandeld, zich blijft ontvouwen. Zolang ik blijf luisteren naar wat van binnen klopt, weet ik dat ik onderweg ben.

En dat voelt precies goed.