Belaagd door rariteiten, maar mijn vertrouwen in God blijft

Ik (en mijn drie kinderen) kamp al meer dan zes jaar met een groot probleem. Sinds ik uit mijn schoonfamilie ben gestapt worden wij belaagd door rariteiten, waarvan wij nooit het bestaan hebben afgeweten. Vooral ‘s nachts zien wij zwarte dingen (boze geesten) in ons huis, slaapkamer e.d.

Het overkwam mij en ik praatte er nooit over, totdat dit ook gebeurde in twee andere huizen (van mijn chotki’s). Mijn chotki belde mij op dat zij, haar man en kinderen werden belaagd. Dit kon niet waar zijn, dacht ik. Wij gingen om de tafel zitten om erover te praten, totdat mijn kinderen mij vertelden waarom ze zich al jaren vreemd gedroegen. Toen drong het tot ons door dat er iets anders gaande was. Ik begon in mijn eentje op zoek te gaan naar iemand die ons kon helpen. Na 1,5 jaar zoeken vond ik iemand, die heeft ons daadwerkelijk geholpen, maar het was tijdelijk, merkten we.

Zelfs in ons nieuwe huis gebeurt dit. Pandiet in en pandiet uit. Worden er moe van. MIjn dochter is vorig jaar ineens van huis gegaan, naar de schoonfamilie. Dit kon niet waar zijn! Niemand kon en wou dit geloven. Wederom ging ik op zoek naar iemand die ons kon helpen. Dat is gebeurd: mijn dochter kwam terug. Bleek het achteraf een ojha te zijn die ons had geholpen. Daarna heb ik nooit meer contact met hem opgenomen.

Maar sinds dit alles ons overkomt heb ik met open ogen Durga Maa gezien. Na een jaar zag ik Shiva Bhagwaan. Vorig jaar heb ik Kali Maa in mijn droom gezien. Ik kan niets anders doen dan praarthna. Mijn mantra zeg ik ook elke dag en nacht. Maar dit alles jaagt het probleem niet weg.

In de moeilijke tijd van ons, zes jaar geleden, overleed mijn moeder. Tot vorig jaar heeft mijn moeder ons beschermd; zij wees mij de weg. Sinds vorig jaar – nadat mijn dochter is teruggekomen – krijg ik geen boodschappen meer van mijn moeder, helaas. Ik weet niet waar ik nu moet zoeken, één ding houdt mij staande: Kali Maa heeft mij vorig jaar een belofte gedaan in mijn droom. Ik hou mij hieraan vast.

Soms lig ik helemaal plat, kan ik niet opstaan van de pijn in mijn lichaam. Mijn baan ben ik vorig jaar ineens kwijtgeraakt (na twaalf jaar). Straks raak ik mijn huis kwijt en wie weet straks weer een kind. Niets gaat goed in huis, elk klein dingetje gaat mis. Mijn dochter kan niet echt in huis blijven. Zij wordt al enkele maanden constant belaagd, ‘s nachts. Ik kan dit alles niet meer aan. Ik ben letterlijk gebroken.

Steeds als de ellende in huis gaat beginnen krijgen we het gevoel dat het weer gaat komen. Ikzelf blijf nachten wakker, overdags slaap ik soms een half uur. En als ik overdag slaap, dan heb ik nare dromen. En ik weet ook dat mijn nare dromen altijd uitkomen, de goede dromen niet. Ik moet steeds alert blijven.

Mijn kinderen geloven door dit alles niet meer in pandits en dergelijke. Ze begrijpen ook niet waarom ik elke dag praarthna doe. Zij zijn het geloof in het goede aan het kwijtraken.

Al jaren gaat het slecht met ons, maar ik weet wie ik ben en ik vertrouw mijn Bhagwaan en Dewi Maa. Zij zullen ons hier doorheen helpen vroeg of laat. Mijn geloof in God kan niemand mij ooit afpakken.