Ik ben zoals de meesten een doorsnee Hindoestaan. Van huis uit heb ik weinig over het geloof meegekregen. Heel af en toe werd er een katha gehouden en hingen er godenplaatjes in lijstjes aan de muur. De meeste kennis over onze Goden heb ik opgedaan door films te bekijken die we toen huurden.
Bajrangbali is nog steeds een van mijn favorieten en de liedjes zijn geweldig. Ook de Mahabharat, Ramayan, Shiv Puran en Ganesh (de serie) heb ik met belangstelling bekeken. Je haalt er bergen aan kennis ermee binnen. Ik raad mensen aan om af en toe eens naar een bhaktifilm te kijken.
Maar echt met geloof bezig, dat was ik niet, tot ik twee jaar geleden ernstige gezondheidsproblemen kreeg. Mijn ouders hebben toen een pandit geraadpleegd. Hij heeft toen bepaalde rituelen uitgelegd en wat dingen uitgezocht. Het bleek dat ik een graha had en nog wat andere dingen. Hij heeft toen wat puja’s gedaan en heeft mij als advies meegegeven om zelf ook wat dingen te doen. Het zou goed voor me zijn.
Een kameraad van me die Pakistaan is en moslim is, hoorde van mijn gezondheidsproblemen en hij was op dat moment in China voor een stage. Hij zei toen tegen me: “Ik ga hier voor je bidden”. Een phoewa van me die ook moslim is, zou naar Mekka gaan en ook zij zou daar voor me bidden. En dan ook nog familieleden die hetzelfde deden voor me. Dan ga je toch nadenken.
Ik heb me er toen een beetje in verdiept. Op advies van de pandit doe ik dagelijks nu twee jaaps, geef ik Surya Dev een lota jal en lees ik de Shiv chalisa en de Hanuman chalisa. En om eerlijk te zijn, waren mijn vooruitzichten niet rooskleurig. Maar nu ik deze dingen doe, voel ik me prettiger en stukken beter. Ik weet waarom ik het doe en voor wie ik het doe. En ik doe niet eens alles voor mezelf, maar ook voor anderen die veel meer hulp nodig hebben dan mij. Ik hoef God niks te vragen voor me zelf. Als ik iets nodig heb, dan weet hij dat en geeft hij het me wel als de tijd ervoor rijp is. Zo denk ik erover en dat is wat ik geloof.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!