Gevangen tussen twee werelden…..

Inmiddels ben ik al vier maanden terug uit India en nog steeds voelen alle herinneringen als gisteren.

Noem het heimwee of after travel blues: ik denk bijna ieder moment aan mijn India-ervaringen, droom erover en er zijn zelfs dagen geweest dat ik letterlijk ziek en verdrietig was. Hoge highs en diepe downs kenmerkten mijn leven sinds ik terug ben in Nederland.

Hoewel mijn hart duidelijk in India ligt en ik moeite had met het aarden in Nederland, was en ben ik vastberaden om er het beste van te maken. Emigreren zou ik immers niet zo snel doen, want ik voel me te verantwoordelijk voor hetgeen ik hier heb opgebouwd en in het bijzonder mijn ouders en de missie die ik hier met HindoeDharma.nl ben gestart.

Toch denk ik er weleens over na. Voor mijn reizen voelde ik me al gevangen tussen twee werelden en na mijn reizen is dat gevoel alleen maar sterker geworden. De plek die ik ooit thuis noemde, voelt niet meer aan als thuis. Ik heb een onuitstaanbare drang om mezelf volop te ontwikkelen, meer te zien van de wereld en alles uit mijn leven te halen. In India is dat allemaal te realiseren, op prachtige plekken, tegen zeer lage kosten en met een groot thuisgevoel. Maar ja, ook dat zal misschien ooit wegebben…

Het is een dilemma waar ik mee kamp en tegelijkertijd weet ik heel goed wat de oplossing is. Ik zal een manier moeten vinden om beide werelden met elkaar te combineren. Dus heb ik besloten om mijn leven helemaal anders in te richten. Inmiddels heb ik door veel trials & errors een leven gecreëerd waar ik me goed bij voel. Ik ben mijn bedrijf weer aan het opstarten, de vastigheid en routine komen langzaam terug en tussendoor doe ik allerlei dingen die toch op de een of andere manier het avontuur in mijn leven houden, mijn India-ervaringen dichtbij mij houden en mij voorbereid houden op mijn volgende India-reis.

Zo heb ik mijn huis een make-over gegeven aan de hand van vastu shastra en met Indiase en spirituele elementen. Ik heb mijn gordijnen weggehaald, zodat ik kijkend naar de hemel in slaap kan vallen en wakker kan worden met daglicht en getjilp en gefluit van vogels. Mijn verwarming staat uit, zodat ik de kou kan ervaren die mij herinnert aan mijn trektochten in de Himalaya’s. Het wc-papier in mijn woning heb ik vervangen door een fles water. Ik draai raga’s, die mij herinneren aan de muziek waarmee ik elke avond in Dharamkot in slaap viel door mijn muzikale buren die tot laat in de nacht aan het jammen waren…..

Het zijn kleine dingen die mij het gevoel van India geven in het individualistische, materialistische, prestatiegerichte en werk georiënteerde Nederland. Daarnaast probeer ik mezelf op verschillende manieren uit te dagen en steeds mijn grenzen te verleggen. Door volop in beweging te blijven en ook door kleine doelen te stellen die ik wèl in Nederland kan bereiken (ook al is het hier allemaal veel duurder en moet ik veel meer nadenken over de stappen die ik zet, wat het minder verleidelijk maakt). Wat dat betreft ben ik goed op weg, al zeg ik het zelf. Ik ben er ook dagelijks mee bezig.

Het is nog niet helemaal doorgedrongen, want de after travel blues spelen nog weleens op. Ik mis vooral het tegenkomen van nieuwe mensen, met name gelijkgestemden: mensen met ongeveer dezelfde mindset, leefstijl en ambities als ik. Het is zo fijn en inspirerend om mensen met een vrije geest te ontmoeten en tijd met ze door te brengen. Dat mis ik enorm in Nederland. Ik kamp met gevoelens die niet echt begrepen worden door anderen en dat is lastig. Het is ook moeilijk uit te leggen, zeker aangezien de meeste mensen om me heen nooit zoiets hebben gedaan en zich gesetteld hebben in het huisje-boompje-beestje.

Tegelijkertijd besef ik heel goed dat er een bepaalde gehechtheid is ontstaan, dat ik dat verlangen naar India moet loslaten en gelukkig moet leren te zijn in het hier en nu. Thuiskomen is een onderdeel van het reizen en het is nodig. Zolang ik bewust leef, een routine voor mezelf creëer en mezelf tussendoor uitdaag, zal het uiteindelijk allemaal wel goed komen. Ik ben ervan overtuigd en alle antwoorden zijn al in mij aanwezig, alleen moet ik mijn geest dat nog duidelijk zien te maken. Anyways, hoe lastig het aarden ook is; ik doe mijn best om er het beste van te maken. Hier en in India…..