Into The Wild; het blijft een indrukwekkende film. Het is een film gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de 22-jarige Amerikaanse avonturier Christopher McCandless die besluit volledig back to basics te gaan. Een film naar mijn hart, die precies aansluit op de struggle waar ik destijds mee zat en die mij enorm heeft geïnspireerd in mijn persoonlijke ontwikkeling.
Het verhaal van Christopher McCandless
Christopher McCandless is de consumptiemaatschappij, materialistische normen en prestatiedrang van de samenleving zat en wil de wereld beleven zoals hij denkt dat deze bedoeld is. Daarbij proberen verschillende mensen in zijn omgeving (voornamelijk zijn “welgestelde”, materie en carrière georiënteerde ouders) zijn visie en keuzes te beïnvloeden. Christopher vindt dit allemaal maar niets en na het afstuderen besluit hij, zonder dit aan iemand te melden en afscheid te nemen, te vertrekken. Hij gaat op trektocht en zijn doel is om uiteindelijk in de vrije natuur van Alaska te gaan leven en daarbij zichzelf van eten te voorzien.
Hij geeft al zijn spaargeld aan een goed doel, verbrandt zijn briefgeld en identiteitskaart en gaat met zijn auto en rugzak op zwerftocht door de Verenigde Staten. Later moet hij zijn auto verlaten wegens schade door een overstroming. Hij haalt de kentekenplaten weg, vernielt deze en gaat te voet verder. De manier waarop Christopher afstand neemt van mensen, zaken en regels die in onze samenleving zo van waarde zijn, is erg fascinerend. Hij verbreekt zijn relaties, doet afstand van zijn opgelegde identiteit en vernietigt alle “belangrijke” zaken alsof het niets is, kijkt niet achterom en reist steeds vrolijk verder. Zelfs zijn naam heeft hij veranderd, naar Alexander Supertramp.
Onderweg ontmoet hij vele mensen, met elk een eigen verhaal, en houdt hij een dagboek bij, waarbij hij ook foto’s maakt. Uiteindelijk vindt hij een verlaten, uitgeleefde bus in de natuur en besluit hij daarin te gaan leven. Hij leeft maandenlang in zijn eentje met die bus als onderdak en leest boeken om zijn hersenen getraind te houden. Voor zijn voedsel doodt hij dieren en plukt hij wilde planten en vruchten die in de buurt groeien. Op 24-jarige leeftijd overlijdt hij door ondervoeding, waarschijnlijk veroorzaakt door het eten van een verkeerde plantensoort, waardoor hij volledig afzwakte en niet naar buiten kon gaan om te jagen of planten te verzamelen voor zijn voeding.
Op basis van zijn dagboek, foto’s en verhalen van zijn ouders en zusje is in 1997 het boek Into The Wild geschreven en zo’n 10 jaar later is dit boek verfilmd.
Inspiratie voor mijn backpackreizen
Toen ik vorig jaar in mijn omgeving bekendmaakte dat ik een maand lang in mijn eentje zou gaan backpacken in India, raadde iemand mij deze film aan. Vol verbazing en bewondering heb ik gekeken naar deze unieke film die continu het contrast laat zien tussen de ‘geprogrammeerde’ wereld waarin wij leven en het vrije leven los van alle invloeden om ons heen. De film rijmt precies op hoe ik over de wereld denk en hoe ik in mijn ultieme droom graag op avontuur zou gaan (met uitzondering van het doden en eten van dieren natuurlijk).
Tijdens mijn eerste backpackreis, vorig jaar in mei, heb ik een poging gedaan om mijn droom waar te maken, maar ik kwam er al snel achter dat ik fysiek en mentaal nog niet sterk genoeg was om zo’n reis te maken. Ik werd continu geconfronteerd met mijn eigen angsten en zwaktes. Wel heeft dat me uiteindelijk veel geleerd, geholpen om bepaalde dingen een plek te geven en zelfs sommige angsten te overwinnen. Maar ik had nog een heel lange weg te gaan voordat ik mijn ultieme droom zou kunnen waarmaken. Het was duidelijk dat ik nog veel troep uit het verleden op te ruimen had voordat ik in mijn eigen kracht zou komen te staan.
Na terugkomst besloot ik nog harder aan mijn persoonlijke ontwikkeling te werken. Ik besloot actiever yoga te gaan beoefenen, meer te bewegen, een conditie op te bouwen en diverse methoden uit te proberen om mezelf lichamelijk, geestelijk en spiritueel te reinigen. Meditatie, mantrarecitatie, yoga en ayurveda hebben daarin een essentiële rol gespeeld. Innerlijk ben ik altijd op zoek geweest naar iets anders, iets hogers en diepers… en ik was ervan overtuigd dat al deze oefeningen mij dichterbij dat waardevolle “iets” zouden brengen. Het was net een soort healing journey, waarin ervaringen uit het verleden meer een plek begonnen te krijgen en mijn emotionele rugzak steeds leger werd.
Dit jaar besloot ik mijn backpackreis beter aan te pakken. Na veel fysieke training heb ik besloten alleen een visum en vliegtickets te regelen, drie gebieden te markeren en met een backpack met slechts 5 kg bagage voor 3 maanden naar India te vertrekken. In India ben ik twee maanden op trektocht geweest in de Himalaya’s, waarbij ik in totaal zo’n 125 km heb gelopen door hitte, kou en sneeuw en heb geklommen over rotsen en gletsjers. Ik ben een paar keer bijna dood gevallen in een ravijn door de gevaarlijke wegen (ik was veel in afgelegen gebieden). Het was erg avontuurlijk en ik kwam mezelf op verschillende fronten tegen, wat me hielp om nog meer angsten te overwinnen en mentaal sterker te worden.
De laatste vier weken was ik te ziek om verder te reizen, dus heb ik een ayurvedische behandeling gehad en ben ik fulltime bezig geweest met het beoefenen van yoga, om fysiek en mentaal goed aan te sterken. Dat was nodig, want deze reis heeft erg veel met mij gedaan. Ik nam afstand van het ‘systeem’ waar ik ruim 26 jaar lang deel van uitmaakte, had nauwelijks contact met dierbaren en was voornamelijk in afgelegen gebieden en op plekken waar geen consumptiemaatschappij, materialistische normen en prestatiedrang aanwezig waren. Sterker nog: ik lette niet eens op de tijd. Dat was zo verlossend; ik voelde me alsof ik eindelijk thuis was. Ik kon volledig mezelf zijn en ontmoette de meest bijzondere mensen, die mij accepteerden zoals ik ben en die vrij zijn van oordelen over wat dan ook.
Mijn reis heeft mij doen beseffen dat God echt bestaat en overal om ons heen aanwezig is. Ik heb Gods licht zien schijnen op zoveel bijzondere en ongelofelijke manieren, dat ik nog elke dag met dankbaarheid terugkijk naar het proces dat ik tot nu toe heb meegemaakt. Natuurlijk voelen mijn lichaam en geest soms erg zwaar tijdens deze jarenlange ‘healing journey’ en ik heb veel dips en lange downs gehad. Nog steeds betrap ik mezelf af en toe op dipjes. Maar op de een of andere manier vind ik steeds de kracht om los te laten en verder te gaan. Op de een of andere manier keer ik steeds weer terug naar het licht, de liefde, de waarheid en mijn ware gevoel van (eigen)waarde. Ik voel me zo gezegend met deze ervaringen, ook al kan ik de helft nog niet bevatten en is er nog zoveel om te laten bezinken.
Het blijft zo’n bijzonder proces en ik ben nog lang niet klaar. Voor volgend jaar staat er weer een reis op de planning…..
Geachte mevrouw Ranita-devi-ji,
Een indrukwekkend verhaal.
Met Vriendelijke Groet,
Dhr.Pt.Jagdew
(Personal-Trainer)
Mooi verhaal,
maar ik heb wel een paar vragen. Is deze reis zonder geld te maken? Hoe zou je daar komen? Hoe zou je eten, jezelf beschermen tegen de kou? Oftewel, hoe kan je zonder de wereld waarin je bent opgegroeid, in je basisbehoeftes voorzien? (jezelf beschermen, eten, hygiene, onderdak, etc. zonder afhankelijk zijn van de local people?).
Want als je elke dag voor je voedsel moet zorgen, onderdak, kleding, hygiene en bescherming, heb je dan wel tijd om te mediteren, terug te reizen naar europa etc?
Volledig zonder geld zal niet mogelijk zijn, want je zult de nodige spullen, visums en documenten moeten inkopen. Voor de rest hangt het heel erg af van waar je naartoe gaat, voor hoe lang en in hoeverre je wel of niet afhankelijk wilt zijn van anderen.
Je kan naar India lopen, fietsen of hitchhiken, maar je kan ook het vliegtuig pakken en lokaal vervoer gebruiken. Je kan je voorraad eten inkopen en met alle kookspullen meesjouwen en onderweg bereiden, maar je kan ook onderweg eten kopen bij locals of werken in ruil voor voedsel. Je kunt een tent kopen en meesjouwen, maar je kunt ook werken in ruil voor onderdak of onderweg gebruik maken van bestaande camps, homestays, hostels of guest houses. Voor hygiëne heb je, afhankelijk van het gebied waar je bent, (ijskoude) wateren onderweg en anders hebben locals vaak wel (warm)watervoorzieningen.
Een goede voorbereiding is het halve werk: een ijzersterke intentie, gedurfde can-do-mentaliteit, een flinke dosis mentale kracht, fysieke kracht, weerstand, conditie & doorzettingsvermogen en uiteraard de benodigde spullen. Sowieso raad ik aan om backpack, regenhoes, kwalitatieve kleding, regenkleding, schoenen, sokken, waterfilter, zakmes, zaklamp etc. van tevoren in te kopen en mee te nemen.
Wat betreft tijd: als je de juiste spullen bij je hebt en onderweg efficiënte keuzes maakt, dan houd je volop tijd over. Bovendien is mediteren niet alleen stilzitten; als je het goed doet en mindful aanpakt, is de reis (met alle activiteiten onderweg) op zichzelf al een behoorlijke meditatie.