Hoe langer ik in India ben, hoe meer ik een andere richting op word gestuurd. Mijn oorspronkelijke idee was om veel te reizen en van tijd tot tijd een aantal programma’s over eeuwenoude Indiase praktijken te volgen. Echter dwong COVID-19 mij om mijn plannen te herzien en in plaats daarvan voor nomadic slow living te gaan, wat ik eigenlijk best leuk begin te vinden.
Nomadic slow living is een mindful manier van reizen waarin de reis belangrijker is dan de bestemming. Het houdt zoal in dat je voor langere tijd op een plek verblijft, opgaat in je omgeving, een lokaal leven leidt, verschillende mensen ontmoet en onderweg allerlei typische ervaringen hebt die inwoners daar ook hebben. In plaats van allerlei toeristische en mooie plaatsen te zien, vele activiteiten te boeken en veel te reizen, moedigt slow living je aan om te genieten van de lokale cultuur of het lokale dagelijkse leven. Het komt er een beetje op neer dat je in het moment leeft en de verbinding eert van alle mensen, plaatsen en al dat is. Eigenlijk is het een best holistische leefwijze waarin je je leven zo inricht, dat het draait om zingeving en voldoening, waarbij je je dus focust op de kwaliteit van je leven.
Wat ik vooral doe, is werken (nodig om mijn kosten te dekken), huishoudelijke klussen, boodschappen doen, koken, lokale documenten regelen, veel wandelen en gesprekken hebben met verschillende mensen. Van de pani puri vrouw tot de Xerox man tot mensen die boodschappen verkopen, rijinstructeurs, mensen van de bank, chauffeurs, bewakers, mijn therapeut en zo’n beetje iedereen die ik op een dag ontmoet. Het is erg interessant om meer te weten over hun leven, ervaringen en de manier waarop ze over dingen denken. Veel mensen hebben een heel eenvoudige leefstijl en zijn daar blij mee. Ze geloven in liever rustig aan doen dan haasten; liever genieten van quality time dan de minuten tellen. Dat inspireert mij enorm en heeft mij gemotiveerd om richting een bewustere en meer evaluerende manier van leven toe te werken.
Als ik met ze praat, realiseer ik nòg meer hoe alles dat ik in mijn leven heb opgebouwd eigenlijk niets voorstelt. Wat zijn een hogere opleiding, opgroeien in het buitenland, een betere valuta hebben etc. als je niet eens deze simpele mindset kunt hebben van “op dit moment gelukkig zijn”? Deze mensen zijn zoveel rijker dan ik, in elk opzicht van waar het leven daadwerkelijk om draait. Ik leer veel van onze gesprekken en de lokale ervaringen. Ik leer vooral om het leven meer te waarderen, meer positiviteit te zien in alles dat op mijn pad komt en om meer gelukkig te zijn. Ook begin ik de Indiase systemen beter te begrijpen, zoals de ingewikkelde gang van zaken m.b.t. de overheid, verschillen tussen Noord en Zuid, de obsessie over een lichte huidskleur, mannen die op seks uit zijn, het rooskleurige beeld van westerse landen… Ik ben het ermee eens dat veel dingen ver van ideaal zijn, maar ik kies ervoor om ook de goede pogingen te blijven zien en waarderen.
We hoeven het niet met elkaar eens te zijn, maar verschillende perspectieven uitwisselen helpt om een beter begrip te krijgen en ons meer met elkaar te verbinden. Nu ik het over verbinding heb: ik moet zeggen dat het een voorrecht is om Indiase te zijn, een Indiaas uiterlijk te hebben, Hindi te beheersen en als een ware Indiër te worden beschouwd tijdens de slow living. Soms voelt het net alsof ik een mystery guest ben haha.. Mensen weten niet dat ik uit het buitenland kom; de meeste mensen denken dat ik gewoon uit Delhi kom en dat maakt dingen makkelijker. Sommige mensen gaven zelfs aan dat ze onze ontmoetingen fijn vinden, met name de manier waarop ik ze met respect groet en oprechte gesprekken met ze heb. De meeste mensen zijn erg blij als ik ze respectvol groet met namaste, ze als gelijke behandel, ze vraag hoe het met ze gaat en dank je wel zeg. Sommige mensen geven dit ook aan en als ik dan hun dankbaarheid zie en hoe ze mij zoveel goeds en zegeningen toewensen, krijg ik vaak tranen in mijn ogen. Ik bedoel: het is zo triest dat wederzijds respect niet gewoon normaal is!
Ik weet dat het voor veel mensen moeilijk is om mijn mindset en leefstijl te begrijpen. Veel mensen online labellen mij als zwak, naïef, iemand die een geromantiseerd beeld van India heeft, iemand die “te hindoe” is en ook in het dagelijkse leven maken veel reizigers mij belachelijk om dingen als dat ik praktiserend hindoe ben, vegan ben, niet rook, niet aan drugs doe, geen alcohol drink, geen feestbeest ben, etnische Indiase kleding draag etc. Ze hebben allerlei ideeën over hoe een reiziger uitbundig en sociaal moet zijn, meer met andere reizigers moet optrekken, naar allerlei geweldige plaatsen moet gaan, fantastische foto’s moet plaatsen etc. Ik denk dat ik niet voldoe aan het typische reizigersplaatje heheh.. Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik blij ben met hoe ik ben en dat nomadic slow living mijn manier van reizen blijkt te zijn, in ieder geval voor nu. Ik vind het fijn om de juiste balans te vinden in het leven en een betekenisvol leven te leiden, meer naar binnen te reizen dan naar buiten, holistisch te leven en een student van het leven te zijn.
Laten we kijken wat de toekomst voor mij in petto heeft…..
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!