Omgaan met mijn emotionele rollercoaster en verbroken vertrouwen

Een reis in India doet veel met een persoon, zeker tijdens deze pandemietijden. Sommige mensen noemen het “gek”, “geweldig”, “levensveranderend” of “verschrikkelijk”. Voor mij is het net een cocktail. Of misschien is een rollercoaster een betere metafoor….. Ik heb veel moeite om met mijn gevoelens en emoties om te gaan, aangezien ze meer en meer overweldigend worden. Zonder dat ik het wil, blijf ik denken aan de dingen die in het verleden zijn gebeurd, in Nederland, tijdens mijn backpackreizen in India en natuurlijk de dingen die dit jaar zijn gebeurd.

Het grootste dat mij bezighoudt, is mijn verbroken vertrouwen, waardoor ik me vaak erg eenzaam voel en op de een of andere manier ook wel verloren. Sommige mensen hebben op zo’n manier met mijn vertrouwen gespeeld, dat ik het niet lijk te kunnen verwerken. Als mensen je teveel geld in rekening brengen of scammen, kun je er op de een of andere manier wel mee omgaan. Ja, opgelicht worden en je zuurverdiende spaargeld verliezen, doet zeker pijn en beïnvloedt jouw welzijn enorm, maar wanneer iemand die je als eigen beschouwt met jouw gevoelens en vertrouwen speelt, laat het een litteken achter op je hart. Een litteken dat zich net als een infectie lijkt te gedragen op jouw gehele vertrouwenssysteem.

Hetzelfde is in India gebeurd. Na vele jaren begon ik weer te vertrouwen en werd ik zelfs goede vrienden met iemand (ja, zo close is nieuw voor mij), maar blijkbaar was die ervaring ook vervloekt. Ik weet niet of het de pandemiesituatie is die mensen tot criminele activiteiten dwingt of het gewoon de normale Indiase stadsissues zijn. Sommige mensen zeggen dat het voor hen normaal is; ze zijn eraan gewend en ik heb gewoon een heel “natuurlijke” Indiase ervaring. Ze zeggen tegen me dat ik er niet meer aan moet denken en “gewoon verder moet gaan”. Het klinkt als de typisch Indiase overlevingsmodus die ik in mijn kindertijd heb geleerd. “Vergeet het gewoon en focus je op de toekomst” of “het is het beste om jezelf bezig te houden, zodat je er niet aan denkt”.

Het klinkt zo eenvoudig en logisch, maar raad eens? Ik kan het niet….. Ik ben geen pop; ik ben een mens. Ik heb gevoelens en emoties.. Ik voel pijn, verdriet, boosheid, zorgen, stress, angst…… en ik kan er niets aan doen. Als ik een toverstaf had, zou ik mijn negatieve gevoelens en emoties zeker laten verdwijnen. Maar helaas beheers ik geen enkele magie. Dus ja, er zijn dagen dat ik me erg low voel en alleen maar op bed lig, mezelf in slaap huil. Er zijn momenten dat ik mijn tranen niet kan beheersen en op de grond val, hyperventilerend en niet in staat om mezelf te beheersen. Op sommige momenten in de week voel ik me zo ellendig. Alleen devotionele liederen en hymnes lijken in staat mij te troosten en me de kracht terug te geven om mezelf bij elkaar te rapen, goede maaltijden te bereiden en te werken, alsof dat slechte moment niet bestond.

Als het gaat om vertrouwen, heb ik wat grote lessen te leren. Ik zie graag het goede in mensen en als empaat zie ik dingen vanuit verschillende invalshoeken, wat er soms voor zorgt dat ik signalen bagetelliseer terwijl ik op ze had moeten reageren. Maar het positieve eraan is: ik leer ervan. Ik denk dat India het beste land is om aan mijn balans te werken, vanwege de grote diversiteit in mensen, culturen, natuurlijke gewoontes en ervaringen. Mijn Indiase vrienden drukken me wel op het hart dat ik van iedereen afstand moet bewaren en als ik eerlijk ben, komt dat overeen met mijn persoonlijke behoeften op dit moment. Ik heb gewoon een pauze nodig van alles en iedereen, zodat ik mijn gevoelens en emoties kan uitvogelen en de verbinding met mezelf kan herstellen. Aangezien ik ook een nieuw gevoel ervaar: boosheid. Iets dat ik vooral in India ervaar, en wanneer ik het voel, is het erg intens.

Tot nu toe is het een interessante zelfontdekkingsreis in India. Ik lijk me eindelijk de grootste lessen in mijn leven te realiseren. Ik begin weer een gezonde routine te krijgen en mijn leefwijze komt in balans. Ik weet niet waar mijn reis me naartoe zal brengen, maar ik begin het doel van de gebeurtenissen en het feit dat ik hier ben eindelijk te begrijpen en vooral te voelen. Ik denk dat ik zelfs ben begonnen het proces leuk te vinden. Ik bedoel: hey, ik ben vrienden aan het worden met gezonde & smaakvolle maaltijden, na 28 jaar! Ik ben weer begonnen te schrijven en websites te maken en ik begin zelfs te genieten van mijn eigen gezelschap. Nu begrijp ik eindelijk waarom mijn personal coach en vriendin zeiden: “Dit is vooruitgang, schat.”