Het is alweer een tijd geleden dat ik ‘s avondslaat nog aan mijn bureau zat met pen en papier voor me, en dat ik niet rustig kon slapen. Geboor in de muren, geschreeuw van de buren, gedachten die door mijn hoofd malen… De laatste weken kan ik wel gedag zeggen tegen mijn slaap. 1 uur ‘s nachts lig ik nog wakker. Val ik dan eindelijk in slaap, moet ik al snel weer opstaan. Vóór middernacht gaan de uren zo sloom, terwijl die erna razendsnel voorbij gaan.
Inmiddels is mijn slaapgebrek enorm gegroeid. Tijdens de lange treinreis die ik dagelijks afleg voel ik me net een zombie. Zonder ook maar ergens aan te denken, zit ik voor me uit te staren. Mijn oude ritme lijkt niet meer terug te komen. Ik ga wel altijd op tijd naar bed, en dat is heerlijk, die warmte van dat dikke deken. Vooral in deze koude tijden. Maar vandaag voelt dat anders…
Want de laatste tijd heb ik even geen zin in die warme feeling. Mijn leven lijkt wel omgedraaid. Overdag heb ik zin om te niksen en ‘s nachts wil ik alleen maar wakker blijven. Mijn zin speelt de baas over mij en ik doe alleen maar nutteloze dingen. Mijn hoofd zit vol spokende gedachten. Allerlei gillen klinken door mijn hoofd. Misschien komt dat wel door dat verlangen naar vakantie, een hele lange vakantie. Ik wil relaxen, maar daar zal waarschijnlijk niets van terecht komen. Niksen en prutsen, dat is het enige wat ik doe tijdens het ‘ontspannen’. Lekker mijn zinnen hun werk laten doen en me nergens meer zorgen over maken. Op de bank zitten met een zak chips of reep witte chocola en naar dat tv-scherm zitten staren. En tenslotte verdwalen in de Zee Tv-series die ik dagelijks volg en op het eind van de aflevering niet meer weten wat erin gebeurde. Wat een heerlijk lui leven!
Drie weken lang lekker veel chocola en chips eten en dan een paar dagen lang een rotgevoel hebben. Mijn USB-stick opruimen, werken aan mijn nieuwe website, typen tot ik erbij neerval, mailboxen spammen…… Dat is het enige wat ik doe.
En zo blijf ik bezig. Nu zit ik te zoeken naar het einde van deze aparte column. Ik schrijf en kras, schrijf en kras… En na anderhalf uur lang hetzelfde te herhalen, besluit ik maar weer aan de chips te gaan. Even ontspannen met een fles water, die inmiddels nogal warm is geworden door de warmte die in mijn kamer dwaalt. Of zal ik toch maar gaan slapen? Nee, dat zal toch weer niet lukken. Laat ik er maar gewoon een leuke nacht van maken. Koptelefoon op en de muziek lekker door mijn hoofd laten zweven. Heerlijk, die liedjes van Anup Jalota. Ik verdwaal in de liedjes die gezongen zijn door zijn rillingverwekkende stem. Zo wordt het toch nog een leuke nacht! Ach zeg nou zelf, jij hebt toch ook weleens een slapeloze nacht?
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!