Sinds ik aan het afkicken ben gegaan van het workaholisme worstel ik steeds meer met de vraag wat nu eigenlijk het doel van mijn leven is.
Ik besef steeds meer hoeveel shit ik heb meegemaakt en hoe ontzettend ik ben veranderd vergeleken met vroeger. Als ik naar oude foto’s van mijn middelbare schooltijd kijk, zie ik mezelf stralen, bloeien en groeien. Maar vanaf een bepaald punt in mijn leven zie ik mezelf ook behoorlijk bergafwaarts gaan. Daarna is het allemaal met ups en downs gegaan. Met vallen en opstaan ben ik gekomen waar ik nu sta, maar sinds afgelopen zomer sta ik meer dan ooit op een groot kruispunt in mijn leven en sta ik voor de grote vraag: Hoe moet ik nu verder?
Of het after travel blues zijn, het dertigersdilemma is of het gewoon is dat ik nu eindelijk bijna klaar ben met het opruimen van alle shit, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat ik ontzettend onrustig word van het feit dat mijn hele “doelenbeeld” van de afgelopen jaren nu compleet overhoop gegooid is. Ik bedoel: ik wilde mijn leven aan dharma wijden, als een soort asceet, en dan krijg ik tijdens mijn spirituele reis te horen dat ik mijn dharma moet vervullen middels het aardse pad. Dat aardse pad waar ik mezelf al jaren ver van houd! Chitchat, luchtige gesprekken, nieuwe mensen ontmoeten, relaties aangaan, een gezin stichten, kinderen baren en opvoeden; AAAAAAAAAAHHHHH!!!!!
Het grappige is dat werken en geld verdienen – waar mijn focus de afgelopen 10 jaar op heeft gelegen – nu totaal naar de achtergrond is verdwenen. Ik heb helemaal geen zin meer om te werken en ook maar met geld bezig te zijn. Ik doe nu gewoon wat mijn gevoel zegt en vind de meeste keuzes wel prima. Al worstel ik natuurlijk nog wel met mijn weerstand tegen het bewandelen van het nieuwe pad dat mij te wachten staat. Tijdens mijn innerlijke reis krijg ik namelijk heel vaak de boodschap dat ik moet gaan reizen en een tussenjaarprogramma moet doen. Nu zit reizen natuurlijk wel goed; no problemo, mijn backpack staat al klaar. Maar een tussenjaarprogramma! Dat vind ik best eng…
Tegelijkertijd weet ik dat ik het echt nodig heb, zeker op dit punt van mijn leven. Ik heb zoveel kansen laten gaan door angsten, smaad, laster, sociale druk en verwachtingen van mijn omgeving, dat het nu tijd is om me op mezelf te focussen en uit te vogelen wie ik nu eigenlijk ben, waar ik echt blij van word, wat mijn specifieke dharma is en wat mij allemaal te wachten staat in het leven. Ik heb me heel lang op anderen gefocust en nu is het dan eindelijk tijd om de regie van mijn leven volledig in eigen handen te nemen. Dat is best eng, want dat betekent dus ook dat ik mensen zal moeten teleurstellen en afscheid zal moeten nemen van oude zaken en gewoontes om me op iets compleet anders en nieuws te storten, waarvan ik niet weet wat ik moet verwachten en waar het me zal brengen. *zucht*
Terwijl ik dit schrijf, lacht een innerlijk stemmetje: “Je weet heel goed wat je allemaal te wachten staat; je moet er alleen nog aan geloven.” Misschien is dat ook wel zo. Stiekem weet ik ergens wel dat het allemaal een fantastische ervaring zal zijn, ik er een hoop van zal leren en er prachtige ervaringen aan zal overhouden.
Het is tijd om oude zaken nu voor eens en altijd recht te zetten en het leven te leiden dat voor mij bestemd is…..
Geachte mevrouw Ranjita-Devi-ji,
De beste wensen voor het jaar 2019.
Heel veel succes.!!!!
Met Vriendelijke Groet,
Dhr.Pt.Jagdew
(Personal Trainer)
Dank je wel, Jagdew. Ook voor jou de beste wensen.
Geachte mevrouw Ranjita-Devi-Ji,
Wat meer gaan sporten zal je verder helpen.
Het is goed voor u lichaam en het helpt u te ontspannen waardoor u betere keuzes kunt gaan maken.
Omdat u goed in u vel gaat zitten.
U zou andere ook kunnen gaan inspireren om meer te gaan bewegen.
Door een artikel/blog te gaan schrijven over de voordelen van yoga en wat daar me te behalen valt voor een ieder.
Hindoe dharma zou een inspiratie website voor vele kunnen zijn.
Met Vriendelijke Groet,
Dhr.Pt.Jagdew
(Personal Trainer)
Dank je wel voor je suggestie.
Ik sport zelf bijna dagelijks en wandel ook wekelijks een of twee keer een lange afstand. Echter zie ik nog geen duidelijk verband tussen sporten en betere keuzes kunnen maken.
Goed idee om erover te schrijven. Wellicht in mijn volgende blog.
Ik denk dat dit een onderdeel is van de weg van zelfrealisatie.. De prangende vragen zullen naarmate de tijd vordert wellicht alleen maar meer worden, ook al zal een deel wellicht beantwoord en afgesloten zijn. Zolang maar diepere intrinsieke vrede, balans en harmonie aanwezig is, is de weg van meemaken en aanschouwen ook al geweldig om spirituele perfectie te bereiken.. Succes en vr groet
Het is zeker onderdeel van het pad. Hoewel het soms wat discussies met mezelf oplevert, vind ik de reis nog steeds een prachtige ervaring. Ik leer er veel van en het brengt me waar ik blijkbaar moet zijn. Dank je we!