Moe en uitgeput

Ken je dat gevoel? Het gevoel dat je helemaal uitgeput bent? Weinig tijd voor leuke dingen en nauwelijks energie voor de dagelijkse dingen. Vandaag ben ik na lange tijd weer op dat punt beland. Na mezelf tien keer voorbij te hebben gerend, weet ik het zeker: ik ben toe aan rust.

Rust, het klinkt zo eenvoudig. Ik zeg het ook altijd tegen anderen: “Let je wel goed op jezelf? Rust je wel goed uit?” Zo makkelijk als het uit mijn mond komt, zo moeilijk is het soms ook om daadwerkelijk tot rust te komen. De afgelopen dagen heb ik haast fulltime gewerkt om alle achterstanden in te halen. Dan brengt dat uurtje mediteren per dag me niet echt tot rust. ‘s Morgens kom ik vermoeid uit bed en ‘s avonds ga ik er weer afgemat op liggen. Ik ben de hele dag zo erg bezig met mijn werk en nevenactiviteiten, dat ik nauwelijks tijd en energie overhoud voor andere dingen. Zelfs aan mijn meditatie kom ik soms niet toe. Ik heb geen benul van dagen of wat er NU om me heen gebeurt. Het is net alsof mijn lichaam alleen nog maar in staat is te eten, te werken en te slapen. De gedachte “er moet nog zoveel gebeuren” blijft continu belletjes rinkelen in mijn hoofd. Is dit mijn leven?, vraag ik me dan af.

“Nee”; dat is het antwoord dat mijn geest vandaag gaf tegen die illusie. Mijn geest en lichaam hebben me vandaag keihard teruggetrokken. Ik voel me als een galopperend paard dat ineens keihard aan haar teugels is getrokken. AUW! Mijn lichaam en geest protesteren. Het is genoeg geweest. Tijd om weer aan de oppervlakten van het leven te komen en daar ook te blijven. Mijn gespannen hoofd is eindelijk in de stand-by-mode. Ik hoor de kinderen weer vrolijk buiten spelen, de buurmans traplift weer langs de muur schuren en zie de ganzen buiten weer hun modeshow lopen. Het voelt alsof ik ineens ben teruggezogen uit de wereld van de illusie “er moet nog zoveel gebeuren”. Een noodkreet van mijn lichaam en geest. Tijd om mijn geest en lichaam wat aandacht te geven en hun rust te gunnen. Tijd om afstand te doen van alle stress en mijn hart weer te voelen kloppen. Tijd om te ontspannen!

/1 Reactie/door

Waar zijn onze normen en waarden?

Laatst las ik op Facebook een discussie over het vegetarisch zijn wanneer men een rakhi draagt of bindt. Veel hindoes reageerden dat je alles mocht eten en je kon doen wat je wilde, niet rekening houdend met de zuivere achtergrond van de dag Raksha Bandhan, het ritueel dat wordt verricht bij het binden van de rakhi of de zuivere betekenis van de rakhi zelf. Zo merk ik vaker dat onze normen en waarden worden verdoezeld om rituelen en tradities in het eigen straatje te laten passen. Vaak worden er allerlei argumenten verzonnen met als doel de eigen handeling goed te praten en tevens bevestiging van anderen te krijgen dat die handeling correct is.

We hebben allemaal wel iets meegekregen over de normen en waarden van het hindoeïsme. Daardoor weten we dat bijvoorbeeld vlees eten en het doden van dieren zondelijke handelingen zijn. Toch blijven vele hindoes vlees eten en zo het doden van dieren stimuleren, slechts om de paar smaakpapillen op dat kleine stukje tong te bevredigen en/of het eigen vlees te vermeerderen. Wanneer dit wordt gepredikt in satsangs, dan zie je vele aanwezigen ja knikken. De volgende dag eten ze echter gewoon weer vlees. Vorig jaar maakte ik ook zoiets mee. Ik was met een mandir uit Den Haag op spirituele week. De pandit hield daar een lezing waarin hij zei dat het Goddelijke overal aanwezig kon zijn, in elk levend wezen en op elke plek, ook al zie je het niet met de ogen. Iedereen vond de lezing prachtig, maar kennelijk heeft niemand de leer ervan begrepen, want ook na de lezing was men meedogenloos vliegen aan het doden, zelfs de pandit die de lezing had gehouden.

Los van de richtlijnen van het Hindoeïsme hebben we ook veel meegekregen qua algemene kennis. Daarom leren we onze kinderen dat het drinken van alcohol en het roken van sigaretten not done zijn. We weten dat onze organen hierdoor worden aangetast en het een grote, negatieve impact kan hebben op onze gezondheid. Toch zijn er vele Hindoes die alcohol drinken, sigaretten roken en op den duur hun kinderen dat ook meegeven. De kennis zit in het hoofd. Men weet dat het slecht is en ernstige gevolgen kan hebben, maar men blijft het doen. Waarom? Omdat men zijn eigen lusten nastreeft. Men is zo in de ban van de eigen lusten en gewoontes, dat ze deze niet willen loslaten. Kennelijk zijn de lusten en gewoontes belangrijker geworden dan de eigen gezondheid en ook het eigen verstand. Het doet me denken aan het verhaal uit de Kathopanishad, waarin de paarden (zinnen) onstuimig worden wanneer deze niet goed worden beteugeld. Zo beheersen onze zinnen ook ons, waardoor we deze niet meer in de hand hebben.

We hebben bepaalde kennis en willen graag volgens het Hindoeïsme handelen, maar zodra het aankomt op het daadwerkelijk toepassen van de Hindoenormen en -waarden in het dagelijkse leven, dan lijkt men ineens terug te krabbelen en diezelfde normen en waarden te vergeten, verdoezelen of beledigen. Men wil bepaalde vruchten bereiken, maar wel op hun eigen manier, een manier die vaak in strijd is met de normen en waarden van het Hindoeïsme. Begrijp me niet verkeerd. Dit artikel is niet bedoeld om mensen te veroordelen ofzo. Ik probeer slechts een stukje bewustwording te scheppen als het gaat om onze eigen handelingen. Mij lukt het ook niet om altijd en volledig volgens het Hindoeïsme te handelen. Willen we dat bereiken, dan zullen we immers vele stappen moeten zetten. Het is een pad van ontwikkeling; iedereen bevindt zich op een ander punt en probeert vanuit dat punt het eigen pad te bewandelen. We zullen hard moeten werken. Maar daarvoor moet er wel de wil zijn. Mehnat, himmat aur lagan se kalpana saakaar hoti hai.

/2 Reacties/door

Machteloos in het helpen van anderen

Regelmatig word ik benaderd door mensen die op zoek zijn naar ‘een goede pandit’. Vaak zijn het mensen die veel problemen hebben en behoefte hebben aan inzichten vanuit de janma kundali en geestelijke begeleiding. Maar elke keer moet ik ze weer teleurstellen, want ik ken geen goede pandit.

Sommigen van jullie zullen het zich misschien nog wel herinneren. In 2011 en 2012 heb ik mystery guest gespeeld bij diverse pandits en mandirs om de openheid en de dienstbaarheid te testen. Als ik een (kritische) waarom-vraag stelde, hingen veel pandits de telefoon al op of werden ze boos. Als ik op een hindoeforum een waarom-vraag stelde, werd mijn topic meteen verwijderd en werd ik geband. In de mandir werden mensen boos als ik een vraag stelde over het bestuur of om toelichting van het gepredikte vroeg. Mandirs waren telefonisch haast niet bereikbaar en als ik vragen stelde, werden ze al snel gepikeerd. Door twee mandirbestuursleden werd ik afgeblaft en eentje hing halverwege het gesprek de telefoon op, zelfs toen ik me gedroeg als iemand met veel problemen die op zoek was naar een goede pandit.

Vooral als mensen veel problemen hebben, gaan ze op zoek naar een pandit die hun janma kundali voor ze kan bekijken. Ik ken slechts een paar pandits die beweren dat te kunnen en door nadere research kwam ik erachter dat de meeste van hen hier een software voor gebruiken. Tja, ik kan zelf ook wel naar www.astrosage.com om een janma kundali te maken. Maar de janma kundali goed interpreteren; daar hebben we toch wel wat voorkennis voor nodig en ook voor de remedies. Bovendien vragen veel pandits hoge geldbedragen voor hun diensten. Sommige pandits worden er zelfs zo rijk van, dat ze in een luxe Jaguar of Mercedes rijden en in een villa wonen. Moet ik zulke pandits aanraden aan mensen die al zoveel problemen hebben? Wat voor garantie is er dat ze de mensen écht zullen helpen en geen misbruik maken van hun situatie, zoals al vaak gebeurt?

Ik vind het best moeilijk om elke keer tegen mensen te moeten zeggen dat ik helaas niemand ken die ze kan helpen. De paar oprechte geleerden die ik ken, hebben het te druk en verrichten niet meer zulke werkzaamheden. Vaak krijg ik dan de vraag of ik het zelf niet kan doen, maar met veel situaties heb ik geen ervaring en ik heb de tijd ook niet om iedereen te kunnen helpen naast mijn drukke fulltime baan en nevenactiviteiten. Ik kom al net toe aan het updaten van de website. Op zulke momenten voel ik me zo machteloos. Iemand die het zo moeilijk heeft, vraagt me om hulp en ik kan niet helpen. Soms word ik ‘s avondslaat of zelfs ‘s nachts gebeld door mensen die erdoorheen zitten en dan moet ik ze zeggen dat ik niemand weet die ze kan helpen. Dat voelt zo ontzettend rot. Ik krijg er slapeloze nachten van, vooral als ik weet dat ik ze gewoon écht niet kan helpen. Wat zou u doen in zo’n situatie?

/0 Reacties/door

Ware kennis is liefde

De waan van kennis, ik heb er al eerder over geschreven. Toch doe ik het graag weer. Het is een onderwerp dat me dagelijks bezighoudt. Dagelijks besef ik me steeds meer hoeveel er nog te weten valt en wat ware kennis eigenlijk is.

Bij alles wat ik leer, komt er weer een vraag bij me op. Elk gegeven geeft me de wil om nog meer te weten te komen. Mijn dorst naar kennis lijkt nooit op te houden. Hierbij heb ik het niet over statische kennis, maar over kennis en inzicht door ervaringen. Ik begin er steeds meer van te houden om me op mijn eigen innerlijk te concentreren en mezelf te beheersen, mijn energie goed te besteden en de baas te zijn over mijn geest en neigingen. We noemen dit pad raaja yoga, ook wel bekend als Ashtaanga yoga of Patanjali yoga. In theorie begint het met waarden als waarheidstrouw, geweldloosheid, kuisheid en vrijheid van bezitzucht. In de praktijk is het voor mij begonnen met (achtereenvolgens) het verrichten van puja, het betwijfelen van zaken, het lezen en overpeinzen van de geschriften middels studie en discussie, het dienstbaar zijn naar anderen en het uiteindelijk loslaten van deze zaken.

Dat loslaten klinkt misschien heel raar, maar ik ben me steeds meer gaan beseffen in hoeveel materiële voorwaarden en barrières we onszelf eigenlijk verwikkelen wanneer we zo uitwendig bezig zijn. We kunnen zoveel puja doen, ons houden aan zogenaamde regels, naar de mandir gaan, de geschriften lezen en prediken, het schenken van giften et cetera… Maar wat bereiken we ermee als we niet eens eenvoudig mens kunnen zijn? Wat heeft puja voor nut als we niet eens onze medemens kunnen respecteren? Wat heeft het lezen van de geschriften voor nut als we de essentie ervan niet eens kunnen toepassen? Wat hebben giften voor nut als we geen liefde en oprechte dankbaarheid kunnen uitwisselen? Binnen ons hedendaagse Hindoeïsme wordt de nadruk zo vaak gelegd op zogenaamde regels en uitwendige praktijken, terwijl essentiële waarden als (mede)menselijkheid, liefde, respect, dienstbaarheid en dergelijke worden vergeten.

We leggen onszelf vaak allerlei taken op. Als we puja doen en naar de mandir gaan, zijn we vrome mensen. Als we vegetarisch zijn, zijn we goed bezig… We plakken onszelf allerlei labels op om de buitenwereld en onszelf ervan te overtuigen dat we goed bezig zijn en goede hindoes zijn. Natuurlijk is het goed om puja te doen, vegetarisch te zijn et cetera. Maar mijn ervaring is dat we vaak zo erg bezig zijn met zogenaamde regels en voorschriften, dat we de essentie van het hindoeïsme helemaal uit het oog verliezen. Ik denk dat de essentie van elke religie universele liefde is. En die liefde is precies wat mij zo trekt in raaja yoga. In raaja yoga zijn we niet meer bezig met het uitwendige. Niemand hoeft te zien hoe vroom we wel niet zijn. We doen het voor onszelf. De vrede en liefde die we hierbij ervaren, is onmetelijk. We maken kennis met de schoonheid om ons heen en leren kleine dingen steeds meer te waarderen en lief te hebben. Het is onbeschrijfelijk en alleen te ervaren met het gevoel. Want zeg nu zelf: Waar kunnen we het Goddelijke vinden als we niet in onze eigen harten kijken?

/0 Reacties/door

Genieten van het leven

De afgelopen twee weken was ik op vakantie in het buitenland. Het was een land met zon, zee en historische bezienswaardigheden, maar ‘s nachts plenste het en klonk er donder alsof ik me in een oorlogsland bevond. Het was een bijzondere ervaring, die mij erg heeft geïnspireerd.

Zonder echt na te denken, kwamen er zomaar ideeën in me op over wat het betekende. Bijzondere ideeën die niet uit mijn hoofd leken te komen, maar die op die momenten door mijn hart werden ervaren. Terwijl het licht en de warmte van de zon mij overdag energie gaf, mij ontspande en al mijn gedachten wegnam, leek de regen deze vervolgens weg te spoelen en plaats te maken voor vernieuwing. De enorme donder die daarop volgde, leek te zeggen dat mijn onderbewuste mij iets heel belangrijks te vertellen had. Ineens kwam ik tot rust en zat ik helemaal lekker in mijn vel. Terwijl ik gestrest van de werkdrukte mijn vakantie inging, leek de natuur mij helemaal te hebben ontladen, in positieve zin. Ik voelde me haast alsof ik aan het mediteren was.

Het is bijzonder hoe een natuurlijke omgeving je tot rust kan brengen en zo kan inspireren. Sinds ik terug ben, ben ik de natuur dan ook nog meer gaan waarderen. Als ik eenden zie, heb ik zin om de hele dag naar ze te kijken. Als ik zonlicht zie, heb ik zin om er de hele dag in te blijven. Als het regent, ren ik niet meer naar een afdakje. Het gevoel dat ik nu heb, is zo mooi, en niet in woorden te beschrijven. Komt het door mijn meditatieoefeningen? Door de mantra’s die ik dagelijks reciteer? Of doordat het de maand Shraavana is? Ik weet het niet. En eerlijk gezegd boeit het me ook niet. Het gevoel is zo mooi om te ervaren, dat ik er geen moment van wil missen door erover na te denken. Ik wil ‘s nachts ook niet meer slapen dan nodig is, zodat ik de dag kan plukken. Ik besef me, meer dan voorheen, dat het leven te kort is om er niet van te genieten…

/2 Reacties/door

De hardheid van bewust leven

Ik merk dat ook mijn laatste artikel veel reacties heeft losgemaakt. Via mail en telefoon zijn reacties binnengekomen van verbaasde mensen, maar ook van mensen die met ‘aanvullende kritiekpunten’ komen. Bij deze punten valt het me op dat de meeste mensen de nadruk leggen op bepaalde gewoontes en deze fel veroordelen.

Er wordt afkeurend gereageerd over mensen die ‘slechts’ één of twee dagen in de week vegetarisch zijn, mensen die ‘overdreven luxe’ leven, melkgebruikers, pandits wiens mantra-uitspraak slecht is of die rituelen verkeerd verrichten, mensen die vlees eten, mensen die leer dragen… Verbazend is dat ineens iedereen lijkt te weten hoe we volgens de Hindoe Dharma horen te leven. Gedetailleerde handelsvoorschriften komen voorbij. Vegetarisch zijn, diervriendelijk leven, vrijwilligerswerk doen, ouderen verzorgen, elke dag puja doen, één keer per jaar havana… Natuurlijk is het allemaal top als we dat doen. Maar vergeet niet dat we allemaal slechts mensen zijn. Mensen met slechts twee armen en twee benen. Mensen met mogelijkheden en beperkingen. Natuurlijk is het goed om anderen bewust te maken, maar als hindoes generaliseren wij niet en veroordelen wij anderen niet. Als hindoes weten wij dat bewust leven niet makkelijk is, zeker niet in deze tijden en westerse wereld waar voor velen commercie en verlangens boven het ethisch handelen staat.

We horen niet minachtend te reageren naar of over anderen om bevestiging te krijgen van ons eigen handelen of onze eigen zienswijze. Laten we eerst eens naar onszelf kijken. Als we allemaal zulke goede hindoes waren, dan waren we hier niet. Wij hebben allemaal nog een lange weg af te gaan. Als je nagaat dat zelfs Arjuna, die Krishna als vriend had, de hemel niet bereikte door zijn ghamand; hoe zullen wij, verpeste mensen in kaliyuga, dat dan kunnen overwinnen? Of je nu vegetarisch bent, veganistisch of vleeseter… Of je nu vrijwilliger bent of niet… Of je nu zo goed mantra’s kunt reciteren of niet… Of je nu zo belezen bent in de hindoegeschriften of niet… Of je nu ouderen verzorgt of niet… Feit blijft dat we allemaal nog een lange weg te gaan hebben als we écht volgens het hindoeïsme willen leven, want de Hindoe Dharma is een way of life gebaseerd op bewustzijn. Zoals een puzzelstukje nooit de lading van een puzzel kan dekken, zo kan ook een enkel detail van een leefwijze niet het bewustzijn dekken.

Denk er eens over na… We zijn zo erg vastgepind op bepaalde onderwerpen, dat we ons niet lijken te beseffen wat er gebeurt met de wereld om ons heen. We stellen prioriteiten of doen het geleidelijk aan, omdat het een grote stap is om met alles rekening mee te houden. Denk eens aan mensen die lijden aan diverse vormen van geweld, mensen die in armoede leven, mensen die dagelijks in angst leven doordat ze in oorlogsgebieden leven. Naast mensen… Er zijn zoveel dieren die mishandeld worden. De winkels liggen vol met dieronvriendelijke producten. Voedsel, cosmetica, schoonmaakmiddelen, servies, tegels, lijm… In zoveel producten zitten dierlijke stoffen verwerkt en anders worden de producten wel op dieren worden getest of wordt de leefomgeving van dieren of mensen gesloopt t.b.v. de productie. En anders worden mensen wel uitgebuit t.b.v. commerciële doeleinden. Kijk maar eens naar het WK of de uitbuiting van bijvoorbeeld Indiërs en Chinezen. Bewust leven is een enorme verantwoordelijkheid die ontzettend veel discipline vereist. Hoe ver kunnen wij zelf gaan in het bewust en harmonieus leven? Laten we daar eens naar kijken voordat we over anderen beginnen.

/1 Reactie/door

Autoriteit binnen het hedendaagse hindoeïsme

Als ik vele praktijken zie, vraag ik me weleens af wat het hindoeïsme vandaag de dag is. Is het dat wat pandits zeggen, gaan we uit van de geschriften of hebben we liever eigen regels die we volgen onder het mom van zogenaamde tradities? Waar leggen we de autoriteit?

Velen die zich Hindoe noemen, pretenderen uit te gaan van de hindoegeschriften. Pandits en verschillende andere zogenaamde “Hindoekenners” beweren dat wat zij zeggen in de geschriften staat en dat zij handelen vanuit het rijkdom dat onze rishi’s ons hebben nagelaten. Maar is dit wel zo? Hebben onze geschriften werkelijk nog de autoriteit? Ik zie het niet. Als men iets wil weten over het Hindoeïsme gaan ze eerder naar een pandit of ‘geleerde’ dan dat ze de geschriften raadplegen. We beweren dat de hindoegeschriften onze autoriteit zijn, maar in de praktijk gaan we uit van wat de pandits zeggen en ook vooral naar wat de maatschappij zegt. Pandit en manay, dat is waar we de autoriteit tegenwoordig hebben gevestigd als het om het Hindoeïsme gaat.

Wat de pandit en de gemeenschap zeggen, wordt vaak voor waar aangezien. Hoeveel zogenaamde tradities zijn er wel niet die we in naam van het Hindoeïsme uitvoeren terwijl die eigenlijk ingaan tegen de hindoegeschriften? De ondergeschikte positie van de vrouw bij rituelen en tradities, het kastenstelsel, het op een voetstuk plaatsen van pandits, de schuine liederen bij sanskars, de ondergeschikte positie van de bruids familie bij huwelijken, de commerciele uitbuiting van religieuze hoogtijdagen als Holi, de mahaapattar bij overlijdenssituaties, de verering van zogenaamde brahmana’s… We beweren dat onze geschriften het hoogste gezag hebben, maar in de praktijk kennen de meeste Hindoes de teksten niet eens en gaan ze uit van wat pandits zeggen en wat hen altijd is meegegeven, ook al deinst dit in tegen universele waarden als gelijkheid, medelevendheid en broederschap.

Ik kan me nog goed herinneren dat iemand een keer op de site had gereageerd dat wanneer een zwangere vrouw trouwt, het kind ook getrouwd is met de man. “Het is zo, want mijn pandit zegt dat,” is wat de vrouw als argument gaf. Op de vraag op welke schriftuurlijke verzen dat was gebaseerd, heb ik tot op heden geen antwoord gekregen. Ik weet dat veel mensen dit beweren, maar even los van de geschriften… als we ons gezonde verstand gebruiken, weten we toch wel dat het nonsense is? Al roepen duizend mensen het; dat verandert de realiteit niet. Of denk eens aan het geven van een paraplu, slippers, deken et cetera aan een pandit wanneer iemand is overleden. Denken we nu werkelijk dat die spullen bij onze overleden dierbare terechtkomen, die niet eens een fysiek lichaam heeft? Voor velen zijn de woorden van zogenaamde pandits, rituelen en zogenaamde tradities kennelijk belangrijker geworden dan het gezonde verstand.

Misschien was dat swami Dayanands boodschap wel toen hij zei dat we terug naar de Veda’s moesten. De naleving hiervan is daar naar mijn mening teveel in doorgeslagen, maar er zit wat in. Laten we eens teruggaan naar de Veda’s in de zin van “ware kennis”, de ware kennis die ons middels de geschriften is nagelaten. We hebben niet voor niets vele geschriften. Het maakt niet uit als we op contradicties uitkomen. We kunnen ook aandacht besteden aan overeenkomsten én verschillen. Juist dat geeft ons een marge, waardoor we ruimte krijgen om te discussiëren. En dat mag. We zien dat ook in onze geschriften: grote delen hiervan bestaan uit dialogen. Zelfs Bhagavaan wordt bevraagd en bekritiseerd, en Bhagavaan geeft glimlachend antwoord.

/2 Reacties/door

Aanpakken van oplichters

Het artikel Oplichting onder het mom van dharma heeft op veel hindoes een grote impact gehad. Ik heb veel reacties ontvangen naar aanleiding van dit artikel. Het is goed om te zien dat het mensen alert maakt. Veel mensen voelen zich duidelijk belazerd door bepaalde pandits. Hoe pakken we dit nu verder aan?

Ik sprak hier laatst over met twee jonge, vooruitstrevende pandits. We horen vaker verhalen over pandits die vrouwen misbruiken onder het mom van rituele wassingen of het openen van zogenaamd dichte chakra’s. Nog vaker horen we verhalen over pandits die honderden euro’s vragen voor hun diensten. Het meeste geld wordt opgeëist door mensen bang te maken. Wanneer mensen problemen hebben, krijgen zij vaak al snel te horen dat zij zware graha’s hebben, entiteiten met zich meedragen, een ernstige dosha hebben of iemand “iets” op ze af heeft gestuurd. Er zou veel werk nodig zijn om die negatieve invloeden te verwijderen en daarom worden honderden, vaak zelfs duizenden, euro’s gevraagd.

Het beste wapen tegen dit soort praktijken is kennis. Terwijl kennis vroeger was gecentraliseerd bij de pandits hebben we tegenwoordig gelukkig vele mogelijkheden om aan kennis te komen. Onze geschriften zijn prachtig vertaald, uitgelegd en onderbouwd door de geweldige uitgever Gita Press en we hebben ook websites waar we informatie vinden die is onderbouwd vanuit de geschriften. Op HindoeDharma.nl heb ik ook handleidingen geschreven voor het verrichten van puja’s en havana’s. Ook de graha shaanti is uitgelegd, evenals het zelf verdrijven van negativiteit door het reciteren van de Maha Mrityunjaya mantra, Hanuman chalisa of Bajarang Baan. Het zou fijn zijn als ook meer pandits hun kennis delen, zodat mensen niet zo erg van hen afhankelijk zijn.

Een ander wapen tegen de ziekelijke praktijken van bepaalde mensen die zich pandit noemen, is het laten horen van onze stem. Vaak worden de meest zieke acties van pandits in de doofpot gestopt en anders wordt er wel over gepraat, maar wordt er geen actie ondernomen. Veel mensen deinzen terug voor het doen van aangifte omdat zij geen hard bewijs hebben voor het misbruik of de geldklopperij. Ook speelt vaak schaamte of angst een rol. Ondertussen kan de vermeende pandit ongestoord verder gaan met zijn wanpraktijken. Jammer genoeg mogen er geen panditreviews worden gepubliceerd omdat dit wettelijk als smaad kan worden gezien en anders gaan we wel in tegen de privacywet. Laten we ons dan maar richten op de positieve pandits.

Er zijn veel pandits die wellicht niet ‘veel’ kennis hebben en wiens mantrarecitatie niet erg goed is, maar in elk geval oprecht zijn. Zij blijven alleen vaak op de achtergrond of kleinschalig bezig. Op zich getuigt dat natuurlijk van hun bescheidenheid. Anderzijds hebben Hindoes juist behoefte aan oprechte voorgangers. Nu hoor ik vaak verhalen over ‘slechte’ pandits en weinig over goede pandits. Ik wil eigenlijk een soort “panditinventarisatie” maken. Wat voor geluiden leven er over welke pandits? Welke pandits worden als positief ervaren en welke als negatief? En waarom? We hebben allemaal onze verwachtingen van pandits en gaan aan de hand daarvan op zoek naar een goede pandit. Laten we elkaar daarbij helpen. Deel via de e-mail (info@hindoedharma.nl) uw ervaringen met pandits. Wie weet, komen we tot wegen om elkaar op weg te helpen.

/0 Reacties/door

Verkrachtingen in India

Na lange tijd sprakeloos te zijn over de verkrachtingen in India kon ik niet langer stil blijven. Het heeft lang geduurd voordat ik kon verwerken wat er allemaal in India gebeurt en hoe hierop wordt gereageerd. Het valt me op dat het publiek zulke verschrikkelijke gebeurtenissen vaak linkt aan religie.

Vaak krijgen moslims de schuld. Moslims zouden bij wijze van diverse soorten jihads hindoevrouwen verkrachten. Soms vanuit bekeringsredenen, soms omdat bepaalde hindoevrouwen macht of aanzien hebben, soms vanuit lust, soms vanuit loverboy-acties, soms vanuit liefde, soms vanuit wraak, soms gewoon om meisjes en vrouwen geestelijk kapot te maken en zo hun leven te vernietigen… Vele redenen worden genoemd voor de verkrachtingen in India en ik zie dat dit vaak gelinkt wordt aan de islam. In deze tijd waarin moslimhaat continu gevoed wordt door de media, politiek en andere factoren, vergeten mensen vaak hun gezonde verstand te gebruiken. Iemand zegt of schrijft iets en het wordt klakkeloos aangenomen, waardoor de publieke opinie een product wordt van andermans discriminerende geest.

Natuurlijk zijn er moslims die zich schuldig maken aan dergelijke wandaden, maar loop nu niet te generaliseren. Vergeet niet dat er ook genoeg christenen en hindoes zijn die zich schuldig maken aan zulke praktijken. In de Delhi gang rape waren bijvoorbeeld hindoes de dader. Zo zijn in meerdere gevallen hindoes de daders geweest. Nu kunnen we zeggen dat moslims vaak in naam van hun religie hebben gehandeld, maar volgens sommige wetenschappers en Indiase nieuwscritici zijn er zelfs daders geweest die beweren in naam van het hindoeïsme te hebben gehandeld. Volgens hen zouden vrouwen een vorm van Shakti zijn in de zin van energie die in bedwang moet worden gehouden. “Zoals Shiva Shakti moest bedwingen, zo zouden mannen vrouwen moeten beheersen, omdat zij het welzijn vormt en die in balans moet blijven.”

Alsjeblieft zeg! Bij verkrachtingen gaat het niet om religie; het gaat om viespeuken die hun geslachtsdeel niet in hun broek kunnen laten. Die mannen willen gewoon hun lusten bevredigen of hun zogenaamde superioriteit tot uitdrukking brengen. In India wordt het leven van een vrouw over het algemeen sterk gelinkt aan een man. Als een vrouw ongehuwd blijft of gescheiden of weduwe is, wordt ze vaak als minder beschouwd, alsof een vrouw op zichzelf niet volwaardig is. Ze wordt altijd als iemands bezit beschouwd. Voor haar huwelijk van haar vader en daarna van haar echtgenoot, zelfs wanneer die is overleden. Wanneer een vrouw wordt verkracht of er zuur in haar gezicht wordt gegooid, wordt ze vaak niet meer geaccepteerd door een man en is haar leven dus vernietigd. Manay ka boli has killed more in this world than anything else…

Bij vele maatschappelijke kwesties wordt de religie erbij gehaald, alsof de wortel van alle misstanden religie is. Of het nu oorlogen zijn, kinderhuwelijken of verkrachtingen. Men vergeet hierbij dat we op de eerste plaats mensen zijn. Mensen die kunnen vallen en opstaan, die zich kunnen gedragen en misdragen, en bovendien: mensen die hun eigen keuzes maken en zelf verantwoordelijk zijn voor hun handelen. We kunnen religie de schuld geven, maar religie doet er totaal niet toe, want het is niet een religie die handelt maar mensen die zich schuldig maken aan zulke wanpraktijken! Iedere religie gelooft in een God als vader en/of moeder en geen enkele God zou dan ook willen dat zijn kinderen met elkaar vechten of elkaar leed toebrengen. Als het Goddelijke op aarde neerkijkt, zal het wel denken: “Ik heb ze een paradijs gegeven en kijk wat mijn kinderen ervan maken. Zij maken er een zooitje van en ik ben het zwarte schaap.” Don’t blame religion; blame the so-called human or society…

/0 Reacties/door

Hindoefundamentalisme? No way!

“Jij lijkt best een trotse hindoe. Waarom ben jij niet zo fundamentalistisch als bijvoorbeeld de moslims die een jihad-oorlog voeren om mensen te bekeren?” Een vraag die ik kreeg toen een 17-jarige scholiere mij interviewde voor haar schoolproject. Ook een bekende pandit zei tegen mij dat we fundamentalistisch moeten zijn en ervoor moeten zorgen dat meer mensen hindoe worden. Weet u, ik geef er niets om. Juist het feit dat ik een trotse hindoe ben, is de reden waarom ik niets geef om religieuze oorlogen en dergelijk fundamentalisme.

De basis van het hindoeïsme is het besef dat iedereen in essentie een atoom is van het Goddelijke. Alles is doordrongen door één en dezelfde goddelijke essentie die we bij verschillende namen kennen. “Vasudhaiva kutumbakam,” is wat de Veda’s ons leren: “De wereld is één familie”. Wij maken geen onderscheid tussen Gods kinderen en vervallen mensen; iedereen is in essentie gelijk. Ahimsa is ons motto, geweldloosheid. Wij voeren dan ook geen oorlogen om onze religie en levensfilosofie zogenaamd superieur te laten lijken en andere religies af te wijzen. Wij plaatsen mensen niet in hokjes om vervolgens de baas over hen te spelen. We kijken niet neer op onze medemens omdat hij/zij een andere religie aanhangt. Wij geloven in een liefdevolle God, die zich ontfermt over ál zijn kinderen, of die kinderen zich nu hindoe, christen, moslim, jood, atheïst of wat dan ook noemen. Het Goddelijke zoals wij vereren, ontfermt zich zelfs over de dieren door vegetarisme voor te schrijven, want dieren kennen ook leed en emoties. Het Goddelijke leert ons respect te hebben, niet onnodig onze medewezens te pijnigen.

Nee, wij voeren geen religieuze oorlogen. Wel zijn wij vaak slachtoffer geworden van zulke jihads en nog steeds worden dagelijks vele hindoes koelbloedig vermoord, alleen maar om het feit dat zij hindoe zijn. Ironisch, vooral als je je bedenkt dat hindoe “iemand die leed wegneemt” betekent. Onze levensfilosofie is gebaseerd op geweldloosheid en zelf moeten wij zoveel leed doorstaan. In naam van andere religies zijn vele van onze geschriften verbrand, onze mandirs vernietigd, andere religies met het zwaard verspreid over India. Onze vrouwen zijn verkracht, ontvoerd en vermoord door moslims en christenen, maar wij hebben nooit hun religie aangevallen. Wij hebben alleen de zondaars aangevallen door middel van revoluties, om op te komen voor onszelf, voor onze rechten. Maar andere godsdienstigen aanvallen puur vanwege hun religie… Nee, zo zijn wij niet. Wij noemen onszelf dan ook liever geen fundamentalist, want al die extremisten doen dat. Het woord fundamentalisme heeft daardoor een heel negatieve lading gekregen. Daar willen wij ons niet mee inlaten. Wij zijn liever gewoon hindoe: wegnemers van leed.

/6 Reacties/door